Γιατί «ΝΑΙ» στο σύμφωνο συμβίωσης

υποχρέωση κάθε κοινωνίας είναι να ενσωματώνει όλα τα μέλη της

Στις αρχές του 1994, μόλις είχα ανοίξει το δικηγορικό μου γραφείο. Ένα απόγευμα, κάποια γνωστή μου κοπέλα ζήτησε να με συμβουλευτεί. Σοκ και δέος με κατέλαβαν στο αντίκρισμα της. Μώλωπες, εκδορές, αίματα είχαν παραμορφώσει το πρόσωπο της. Την είχαν δείρει ανελέητα. "Ποιος στο έκανε", κατόρθωσα να τη ρωτήσω, αφού της προσέφερα τις πρώτες βοήθειες. " Ο πατέρας μου " απάντησε. Νέο σοκ. Ο πατέρας της ήταν «πρότυπο» ευυπόληπτου οικογενειάρχη και δάσκαλου. "Μα πως; Γιατί;" ρώτησα. Δίσταζε να μου απαντήσει. Την πίεσα αρκετή ώρα να μάθω όλη την αλήθεια, αλλιώς δεν θα μπορούσα να τη συμβουλέψω…. Μου αποκάλυψε ότι ο πατέρας της είχε μάθει για τον δεσμό της. Με ένα κορίτσι... Έμεινα εμβρόντητη. Προσπαθούσα να βρω κάτι επάνω της που να την κάνει να διαφέρει από τις άλλες κοπέλες της ηλικίας της….. Κάτι που θα έπρεπε να με έχει βάλει σε υποψίες....Μάταια . Μιλήσαμε αρκετή ώρα. Μου εξήγησε ότι η ομοφυλοφιλία, όπως και η ετεροφυλοφιλία, δεν είναι κάτι που επιλέγεις, ούτε κάτι επίκτητο από το περιβάλλον. Είναι έμφυτη κλίση.. Μια κλίση που η ίδια σε όλη της την εφηβεία προσπάθησε να πολεμήσει για να αποφύγει την κοινωνική (και οικογενειακή) απαξίωση και κατακραυγή.

Πριν είκοσι χρόνια δηλαδή, μια de profundis εξομολόγηση με έκανε να καταλάβω και να αποδεχτώ αυτό που ακόμα μέχρι σήμερα αρνείται η κοινωνία να αποδεχτεί: Πως δεν είναι όλα τα μέλη της ίδια. Κάποια διαφέρουν. Και δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.

Υποχρέωση κάθε κοινωνίας είναι να ενσωματώνει όλα τα μέλη της. Υποχρέωση κάθε Κράτους είναι να φτιάξει νόμους και θεσμούς τέτοιους που θα επιτρέψουν σε κάθε πολίτη του να ζει μέσα στην κοινωνία και όχι στο περιθώριο. Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μια τέτοια υποχρέωση. Αλλιώς δεν φτιάχνεται μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων αλλά μια κοινωνία- άθροισμα μικρών επιμέρους κοινωνιών. Η κάθε μια με τους κανόνες και τις περιχαρακώσεις της. Και τι σημαίνει αυτό; Διαρκής αναταραχή. Οι μεν εναντίον των δε. Με νικητές τα κάθε λογής άκρα. Και ηττημένη συνολικά την κοινωνία μας.

Αυτό το κορίτσι μετανάστευσε, ήδη από τότε, μαζί με τη σύντροφό της. Σπούδασαν και εργάζονται στην Ολλανδία.