Η πολιτική απάτη έχει πια ονοματεπώνυμο

"...και εμείς Σαμαράς λέμε και κλαίμε"

Ήταν Καλοκαίρι του 2012 και η Ελλάδα μετρούσε ήδη τρίτο χρόνο ύφεσης. Τρεις κυβερνήσεις μέσα σε δύο χρόνια είχαν διαδεχθεί η μία την άλλη αλλά δεν φαινόταν «φως στο τούνελ».

Μέσα σε αυτή την γενικευμένη απογοήτευση, υπήρξε μια παράταξη, η μόνη,  που πίστεψε στις δυνάμεις της χώρας και αντιμετώπισε την κατάσταση με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Έβαλε υψηλούς στόχους με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Σε δύο χρόνια να μπορέσει να βγει η Ελλάδα στις «αγορές» και να απελευθερωθεί από τα δύο μνημόνια. Ήταν η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά.

Και τα κατάφερε. Όχι σε δύο αλλά σε ενάμιση χρόνο. Το ημερολόγιο έγραφε 9 Απριλίου 2014, όταν η Ελλάδα βγήκε στις αγορές και έκανε το πρώτο βήμα επιστροφής στην κανονικότητα. Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες υποστήκαμε ένα σοκ προσαρμογής στην πρωτόγνωρη κατάσταση του συμμαζέματος των οικονομικών της χώρας , μετά από δεκαετίες  δανεικής ευημερίας. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Πρωθυπουργός της ΝΔ ανάμεσα στην προστασία της όρασής του και στην προστασία της Πατρίδας διάλεξε το δεύτερο.

Όμως άξιζαν οι θυσίες μας. Διότι την διετία 2012 -2014 η ελληνική οικονομία σταθεροποιήθηκε. Στο τέλος του 2014 η Ελλάδα είχε λύσει ένα από τα βασικότερα προβλήματα που υπονόμευαν την οικονομία της. Το Ασφαλιστικό. Είχε επιτύχει, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, την επίτευξη πλεονάσματος. Κανονικού πλεονάσματος, αυτού που επιτυγχάνεται αφού πρώτα εξοφλήσεις τις υποχρεώσεις σου…. Ενδεικτικά, μόνο από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξοικονομήθηκαν 11,5 εκ ευρώ από μεταρρυθμίσεις δομών.

Ακριβώς όμως επάνω στην καλύτερη στιγμή για την Πατρίδα, η «ανίερη συμμαχία» Τσίπρα – Καμμένου, χρησιμοποίησε την εκλογή ΠτΔ ως μέσο αναρρίχησης στην εξουσία. Κέρδισαν τις εκλογές που προκάλεσαν εξαπατώντας τους πολίτες πως θα σκίσουν τα μνημόνια και θα μοιράσουν 12,5 δις ευρώ με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αντ’ αυτών έφεραν το τρίτο Μνημόνιο, με μέτρα λιτότητας ύψους 10 δις ευρώ. Ενώ, πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι αυτού, έφεραν και τέταρτο.

Διότι αυτό ακριβώς είναι το Πολυνομοσχέδιο που ψηφίζεται σήμερα.   Τίποτα άλλο παρά ένα νέο, Δ΄ Μνημόνιο. Περιλαμβάνονται σε αυτό μέτρα και δημοσιονομικοί στόχοι , για το 2019, το 2020 και το 2021, δηλαδή για χρονικό ορίζοντα μετά το τέλος του 3^ου Μνημονίου και (το κυριότερο) μετά το τέλος της παρούσας Βουλής και Κυβέρνησης!

Το 4^ο Μνημόνιο είναι το πιο βαρύ, διότι περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας ύψους 4,9 δις ευρώ, μέτρα που όμως θα λαμβάνονται χωρίς  ταυτόχρονα να παρέχεται ρευστότητα στην οικονομία μας από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς. Πρώτη φορά γίνεται σύμβαση δανείου, όπου ο οφειλέτης θα εκτελεί υποχρεώσεις, χωρίς να λάβει δάνειο! Οι νομικοί καλούμαστε να …σκίσουμε τα διπλώματά μας.

Η Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου , όχι μόνο δεν δίνει 13^η σύνταξη αλλά κόβει και την 12^η και την 11^η. Όχι μόνο δεν επαναφέρει τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα αλλά κόβει ακόμα έναν μισθό. Αυξάνει τις ασφαλιστικές εισφορές και μειώνει το αφορολόγητο με αποτέλεσμα την επιβάρυνση 2,5 εκατ. πολιτών. Θα πληρώσουν φόρο για πρώτη φορά 1,3 εκατ. πολίτες. Καταργούνται κοινωνικά επιδόματα για το 2017 και 2018, συνολικού ύψους 21εκ ευρώ. Πετσοκόβονται βίαια τα ειδικά μισθολόγια των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας. Η κοινωνία γίνεται κάθε μέρα και φτωχότερη. Το συνολικό ποσό του λογαριασμού που μας….φόρτωσαν οι Τσίπρας – Καμμένος ανέρχεται στα 14,2 δις ευρώ!

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, προσπαθούν να μας εξαπατήσουν ακόμη μια φορά. Αυτή τη φορά η απάτη ονομάζεται: «αντίμετρα». Τα αντίμετρα (στην ουσία επιδόματα και συσσίτια) θα εφαρμοστούν εάν και εφόσον η οικονομία μας καταφέρει να επιτύχει ανάπτυξη 5,5% του ΑΕΠ και εάν και εφόσον εγκριθούν από τους Θεσμούς και εάν και εφόσον γίνουν επενδύσεις και εάν …και εάν.. Ο σοφός λαός μας έχει μια παροιμία για τέτοιες περιπτώσεις: «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι να γιάνει». Και αναρωτιόμαστε λοιπόν: Γιατί χάσαμε τόσο πολύτιμο χρόνο; Τελικά οι Τσίπρας – Καμμένος διαπραγματεύονταν ή απλώς αγόραζαν πολιτικό χρόνο για να κρατήσουν τις…καρέκλες τους και να προλάβουν να στριμώξουν στο Δημόσιο όσο περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους (συμβασιούχους ομήρους) μπορούν;

Η απάντηση στα ανωτέρω ερωτήματα είναι προφανής και η ουσία είναι η μία: η λιτότητα όχι μόνο δεν καταργείται αλλά επεκτείνεται και διαπερνά οριζόντια πια και την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, την μεσαία τάξη των ελευθέρων επαγγελματιών , των εμπόρων, των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα.

Οι Τσίπρας – Καμμένος εμφανίζουν σαν επιτυχία τους το ότι έλαβαν μέτρα 9,5 φορές περισσότερα από το «επάρατο»  e- mail Χαρδούβελη και εμείς  έκτοτε «Σαμαράς» λέμε και κλαίμε…