Από την αρχή με τον Κυριάκο

ας πιάσουμε το νήμα της πολιτικής και εθνικής αυτοπεποίθησης

Το ιδεολογικό στίγμα της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, όπως αυτό ορίζεται από το καταστατικό της, είναι ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός». Ο χώρος δηλ. μεταξύ παραδοσιακού φιλελευθερισμού και σοσιαλισμού. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η οικονομία στηρίζεται στον δημιουργικό ζήλο του ατόμου, που είναι ελεύθερο να εργάζεται και να παράγει, αλλά το κράτος, σε ρυθμιστικό ρόλο, εξισορροπεί τις οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις.

Αυτός, ο «φιλελευθερισμός του μεσαίου χώρου», όπως ονομάζεται αλλιώς, είναι και η μεγάλη απαίτηση της εποχής μας, ούτως ώστε να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κρίση και να σταθούμε πραγματικά με αξιοπρέπεια στο διεθνές στερέωμα. Δεν θα είναι εύκολο. Δεν φτάνει μόνο ένας. Χρειάζεται ευρεία συνεργασία, δημιουργική ανανέωση, διάθεση προσφοράς και πλήρης δημοκρατική λειτουργία των θεσμικών οργάνων. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να είναι αρωγός μας στην προσπάθεια.

Για να είναι συνεπής με τις αρχές της και την ιστορική της παρακαταθήκη η Νέα Δημοκρατία οφείλει να αντιπαρατάξει
Στην πόλωση, την σύνθεση, στην οξεία αντιπαράθεση, την ηπιότητα, στον δογματισμό, την μετριοπάθεια, στον πολιτικό αμοραλισμό, την πολιτική ηθική, στην κυβερνητική αναποτελεσματικότητα, τη δράση και τη δημιουργία, στον λαϊκισμό , την ειλικρίνεια (κι ας πληγώνει…), τον ορθό λόγο και τον πραγματισμό, στον κοινωνικό προστατευτισμό, την κοινωνική ευαισθησία, στην μισαλλοδοξία, την εθνική αυτοπεποίθηση, στον αρχηγό, τον «πρώτο μεταξύ ίσων». Με λίγα λόγια η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντιπαρατάξει στον Αλέξη Τσίπρα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σπούδασε, υπηρέτησε στο στρατό, εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Δεν ήταν σε καμιά κομματική θέση, πριν γίνει βουλευτής. Όταν χρειάστηκε να διαλέξει ανάμεσα στην οικογένεια του και την πολιτική του συνέπεια, διάλεξε τη δεύτερη. Ζητά επίμονα μείωση του μισθού του βουλευτή κατά 30% και έχει παραιτηθεί του δικαιώματος αποζημίωσης για τη συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής. Δεν έχει βουλευτικό αυτοκίνητο. Ζητά λιγότερους φόρους και μικρότερο κράτος. Με σύνεση και αθόρυβα παρήγαγε τεράστιο έργο στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όπου, μεταξύ άλλων, εξοικονόμησε για το κράτος 11εκατομμύρια (!!!) ευρώ το χρόνο ,φτιάχνοντας νέα οργανογράμματα στα υπουργεία και δημιούργησε το σύστημα αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Κυριάκος δηλαδή, δεν είναι δημιούργημα ενός γραφείου «προώθησης υποψηφίων». Είναι ο εργάτης πολιτικός. Που προκρίνει τις πράξεις από τις υποσχέσεις. Που τοποθετεί την προσφορά στα κοινά, πάνω από το ατσαλάκωτο προφίλ του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που έχει εκλεγεί τρεις φορές, πρώτος σε σταυρούς βουλευτής στην μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας. Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, πιστεύει σθεναρά στη συμμετοχή και στη δημοκρατική λειτουργία των κομματικών οργάνων. Πρώτος αυτός πρότεινε την θητεία του Προέδρου του κόμματος, την αξιολόγηση από τους πολίτες των βουλευτών και το ασυμβίβαστο κρατικών θέσεων και ιδιότητας πολιτευτή , που τόσο έχει ταλαιπωρήσει το ελληνικό δημόσιο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μόνος που μπορεί να εκφράσει τον άξιο δημόσιο υπάλληλο, τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, τον επιχειρηματία, τον ελεύθερο επαγγελματία, όλους όσους επιθυμούμε να σηκώσουμε την Ελλάδα λίγο ψηλότερα. Εκεί που μας και της αξίζει.

Στις 22 Νοεμβρίου λοιπόν, ας πιάσουμε το νήμα της πολιτικής και εθνικής αυτοπεποίθησης «Από την αρχή, με τον Κυριάκο».

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελευθερία» στις 20 Νοεμβρίου  2015)