Η CETA, η Φέτα και η …Παγκοσμιοποίηση.

Οι Έλληνες παραγωγοί μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο με όπλα τους την εργατικότητα και το ανοιχτό μυαλό.

Ολυμπιακοί Αγώνες, Κόκα – Κόλα, Μουντιάλ, «Αγορές», Ίντερνετ, Φέτα…. «Καμία σχέση!» είμαι σίγουρη ότι σκεφτήκατε Κι όμως. Όλα έχουν κάτι κοινό. Αποτελούν τα πιο προβεβλημένα και διάσημα δημιουργήματα της «Παγκοσμιοποίησης». Της εξάπλωσης δηλαδή σε ολόκληρο τον κόσμο του εμπορίου, του χρήματος, της τεχνολογίας,  του αθλητισμού, της γεύσης.
Και , όπως στα περισσότερα πράγματα του Δυτικού πολιτισμού μας, έτσι και εδώ οι Έλληνες κατέχουμε τα.. πρωτεία. Με τους Ολυμπιακούς αγώνες, βάλαμε τα θεμέλια της διασύνδεσης ανθρώπων και εμπειριών και τόπων. Ανήσυχα πνεύματα, ανοιχτά μυαλά σκεφτήκαμε ότι πρέπει να δώσουμε και  στον  υπόλοιπο, γνωστό τότε,  κόσμο την δυνατότητα να κοινωνήσει στα Ολυμπιακά μυστήρια του αθλητισμού, της άμιλλας, του υγιούς ανταγωνισμού, της επιβράβευσης των αξίων και των αρίστων.
Τα καταφέραμε τόσο καλά που, καθώς τα χρόνια περνούσαν, όλοι  σκέφτηκαν να κάνουν το ίδιο. Να καταστήσουν παγκόσμιο κτήμα  τα αγαθά τους. Οι λεγόμενες «Αγορές», παράγουν χρήμα και θέλησαν να δώσουν σε ολόκληρο τον κόσμο τη δυνατότητα να επωφεληθεί από το χρήμα. Η γεύση της Κόκα – κόλα είναι οικεία και αρεστή και στα πιο απομακρυσμένα μέρη του πλανήτη, το ίδιο και της φέτας «μας».  Όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε μικρό αγόρι που να μην ανατριχιάζει στο άκουσμα της  λέξης «Μουντιάλ», ούτε άνθρωπο που να μην έχει διασυνδεθεί στο Ιντερνέτ έστω μια φορά.  
Η «Παγκοσμιοποίηση» λοιπόν είναι εδώ. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Και εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να την προσπεράσουν ή να ανακόψουν την πορεία της.  
Όμως ποια «παγκοσμιοποίηση» είναι αποδεκτή από όλους μας και γιατί;
Οι  Ολυμπιακοί Αγώνες και το Μουντιάλ είναι τα «καλά» παραδείγματα. Σε αυτές τις παγκόσμιες διοργανώσεις υπάρχει θεσμικό πλαίσιο (νόμοι, κανονισμοί, διατάξεις) που δίνουν τη δυνατότητα σε αθλητές και ομάδες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης να συμμετάσχουν ισότιμα.  Π.χ εάν ο μόνος κανόνας συμμετοχής  ήταν οι υψηλότερες επιδόσεις, τότε δεν νομίζω να συμμετείχε κανείς άλλος αθλητής , πέραν των συνήθως ύποπτων Αμερικανών, Ρώσων , Γερμανών … Όμως  βλέπουμε και τα  πιο φτωχά κράτη της Αφρικής να στέλνουν έστω έναν αθλητή ή μια ομάδα.  
Το «κακό»  παράδειγμα είναι  οι «Αγορές» χρήματος.  Αυτές έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, δανείζουν χρήματα σε ιδιώτες και κράτη, αγοράζουν δάνεια κρατών και ιδιωτών, χωρίς να ακολουθούν κανένα νόμο, κανένα κανόνα, αφού κάτι τέτοιο, πολύ απλά, δεν υπάρχει!   Ναι, όσο και εάν «πέφτετε από τα σύννεφα»,  οι παγκόσμιες, χρηματοπιστωτικές   «Αγορές» δεν υπακούν σε κανένα νόμο και κανένα συμφέρον παρά μόνο στο ..δικό τους! Αντιλαμβάνεστε συνεπώς γιατί ουδείς δανειζόμενος παγκοσμίως (της χώρας μας συμπεριλαμβανομένης) δεν μπορεί να βρει το δίκιο του.  Πώς να το βρει; Στηριζόμενος σε ποιο θεσμοθετημένο δίκαιο; Στην πραγματικότητα η ΕΕ είναι αυτή που επιμένει να μπουν κανόνες στην παγκόσμια αγορά χρήματος  για να προστατεύσει τους πολίτες της και η  μεγάλη αναταραχή προκαλείται γιατί αντιδρούν οι «μεγάλοι επενδύτες», κάποιοι από τους οποίους εμφανίζονται εσχάτως και ως «σωτήρες» της χώρας μας (είναι αυτοί που βλέπουν ότι μόνο με τη δραχμή θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση….).
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το παγκόσμιο εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών. Είναι και αυτό άναρχο και ανεξέλεγκτο. Κάποιοι, όπως  ο νέος Πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ, πιστεύουν ότι η λύση βρίσκεται  στο κλείσιμο των εμπορικών συνόρων και στον προστατευτισμό της «αυλής» τους. Στον αντίποδα και πάλι είναι η ΕΕ.  Εδώ είμαστε πιο προσγειωμένοι. Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι δυνατόν να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Αγωνιζόμαστε λοιπόν να «παγκοσμιοποιήσουμε» την κοινωνική δικαιοσύνη και την βιώσιμη ανάπτυξη βάζοντας κανόνες. Μία από αυτές τις προσπάθειες είναι και η «Εμπορική Συμφωνία ΕΕ – Καναδά» (CETA).Με τη συμφωνία αυτή τίθενται οι κανόνες για το πώς θα διεξάγεται το εμπόριο μεταξύ των Κρατών Μελών της ΕΕ και του Καναδά. Οι δασμοί σε ποσοστό 12% για μια σειρά ευρωπαϊκών προϊόντων (όχι μόνο αγροτικών) εκλείπουν. Έτσι τα ελληνικά προϊόντα γίνονται πιο ανταγωνιστικά στην αγορά του Καναδά. , Όλα τα προηγούμενα χρόνια η αγορά του Καναδά ήταν εντελώς ανεξέλεγκτη με αποτέλεσμα, πχ  όποια μεγάλη εταιρεία έφτιαχνε εκεί ένα λευκό τυρί από αγελαδινό  γάλα σκόνη, χαμηλού κόστους,   μπορούσε να το …βαφτίζει «φέτα» , να στολίζει τη συσκευασία του με διάφορα «τσολιαδάκια», «παρθενώνες» και τα συναφή  και να το διακινεί σε όλο τον κόσμο, εκμεταλλευόμενη το όνομα του περίφημου ελληνικού τυριού.
Με τη συμφωνία CETA η φέτα, η «δική μας , γνήσια φέτα», «παγκοσμιοποιείται» σε υγιή βάση. Μέχρι τώρα,  η Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως (ΠΟΠ) «Φέτα» αφορούσε μόνο την αγορά της ΕΕ, στο εξής θα αφορά και στον Καναδά, μια αγορά αρκετών εκατομμυρίων. Ο Καναδάς δέχεται πλέον ότι «φέτα» είναι μόνο το ελληνικό προϊόν ΠΟΠ και κανένα άλλο. Όλα τα άλλα «λευκά τυριά» που φτιάχνονται εκεί, θα υποχρεωθούν να αφαιρέσουν όλα τα ελληνικά σύμβολα από τη συσκευασία τους και να βάλουν τις επισημάνσεις «Made in Canada”  και «τύπου φέτας» (το τελευταίο υποχρεωτικά μετά από πέντε έτη).  Ο Καναδάς δεν θα μπορεί να εισάγει στην ΕΕ «προϊόντα τύπου φέτας», μόνο οι Έλληνες παραγωγοί θα μπορούν να εξάγουν «Φέτα» στον Καναδά. Αν μάλιστα η ανίκανη κυβέρνηση μας δεν είχε αφήσει στην τύχη τους τις συνομιλίες Καναδά – ΕΕ και είχε συνεχίσει να διαπραγματεύεται στην κατεύθυνση της πλήρους προστασίας, όπως την είχε αφήσει η κυβέρνηση Σαμαρά, σήμερα θα η φέτα θα προστατευόταν άμεσα και πλήρως.
Ας είναι . Έστω και έτσι η ΠΟΠ  «φέτα» αλλά και δεκαπέντε ακόμα ΠΟΠ ελληνικά  προϊόντα  ανοίγουν τα φτερά τους να κατακτήσουν ακόμα μια τεράστια αγορά. Δεν είναι καιρός για γκρίνιες είναι καιρός για δουλειά. Η Ελλάδα παράγει 120 χιλ.τόνους φέτας. Καταναλώνει τους  80 χιλ. τόνους και εξάγει τους υπόλοιπους 40 χιλ. Όμως  οι ανάγκες της Ευρώπης σε φέτα είναι 500 χιλ.τόνοι ! Και του κόσμου όλου  1 εκ. τόνοι! Στο χέρι των παραγωγών μας είναι να σκεφτούν, εάν θα καθίσουν να αναλώνονται σε συζητήσεις επί της CETA ή θα κατακτήσουν τον κόσμο με όπλα τους τα αρχέγονα προτερήματα της ελληνικής φυλής: την εργατικότητα, το εμπορικό δαιμόνιο, το ανοιχτό μυαλό, την εξωστρέφεια.