Η πραγματικότητα διαψεύδει την Κυβέρνηση

"Η μόνη αλήθεια ταυτίζεται με την πραγματικότητα"

Ο Πόνζα, μαζί με τη σύζυγο του και την ηλικιωμένη κυρία Φρόλα, καταφθάνουν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ιταλίας. Η κ. Φρόλα εγκαθίσταται σε διαφορετικό σπίτι από αυτό του ζευγαριού, όμως κάθε μέρα ο Πόνζα πηγαίνει, την παίρνει από το σπίτι της  και επειδή η ηλικιωμένη δεν μπορεί να ανέβει τα σκαλιά, κρεμάει ένα σκοινί από το μπαλκόνι του σπιτιού του, μέσω του οποίου οι δυο γυναίκες (που δείχνουν να είναι μητέρα και κόρη) ανταλλάσσουν σημειώματα! Η μικρή κοινωνία συνταράσσεται και ξεκινά να ερευνά τι συμβαίνει.
Καλεί σε κατ' αντιπαράστασιν εξέταση τον Πόνζα και την κυρία Φλόρα. Κι οι δύο έχουν επιχειρήματα για τα λεγόμενά τους. Κι οι δύο επιτείνουν τις υποψίες. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Ποια σχέση τους συνδέει; Γιατί διάλεξαν αυτό τον τρόπο να επικοινωνούν;Όλοι πλέον διψούν για την αλήθεια. Κι όλο μπερδεύονται και δυσκολεύονται να βγάλουν συμπέρασμα για το ποιος την λέει και ποιος την κρύβει.  Ζητούν να δουν και να ακούσουν την περιβόητη σύζυγοτου Πόνζα.
- Τι άλλο μπορεί να θέλετε από μένα, ύστερα από όσα μάθατε; τους ρωτά.
-Την αλήθεια, επιμένουν.
- Τι την αλήθεια; Η μόνη αλήθεια είναι αυτή. Είμαι πραγματικά η κόρη της κυρίας Φρόλα και η δεύτερη σύζυγος του Πόνζα.  Είμαι εκείνη, που νομίζουν οι άλλοι.
Άναυδοι οι κάτοικοι της μικρής πόλης, στην τελευταία σκηνή του έργου, ακούν αυτόν που διεξήγαγε την έρευνα να καγχάζει: «Να κυρίες και κύριοι πως μιλάει η αλήθεια! Ικανοποιηθήκατε;»
Το παραπάνω θεατρικό έργο με τίτλο: «Έτσι είναι , εάν έτσι νομίζετε», έγραψε ο Ιταλός Λουίτζι Πιραντέλλο. Στον κόσμο του συγγραφέα δεν υπάρχει μια αλήθεια αλλά πολλαπλές, έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται από την οπτική γωνία και τις προθέσεις των συνομιλητών.
Όποιος ακούει τις τελευταίες ημέρες τις αντιδράσεις, από τη μία της κυβέρνησης και από την άλλη της αντιπολίτευσης, μετά το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, σίγουρα  έχει την αίσθηση ότι ζει στον παραπάνω «Πιραντελλικό» κόσμο.
«Θρίαμβος» πανηγυρίζειη κυβέρνηση. «Πανωλεθρία» αγανακτεί η αντιπολίτευση. Και εμείς όλοι στην μέση αναζητούμε διακαώς την μία και μόνη αλήθεια.
Για να τη βρούμε δεν έχουμε παρά να πιστέψουμε στα μάτια μας, να δούμε την πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή;
 Από το καλοκαίρι του 2015, που υπογράφτηκε το 3ο(αχρείαστο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014) Μνημόνιο έπρεπε να έχουν κλείσει 6 αξιολογήσεις. Μία κάθε τρίμηνο. Ενώ το Κράτος θα είχε εισπράξει 16,4 δισεκατομμύρια ευρώ, με τα οποία θα πλήρωνε τις οφειλές του στους ιδιώτες και θα κάλυπτε τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, των Δήμων. Κάθε Μνημόνιο είναι ένα τεχνικό κείμενο. Ένα και ένα ίσον δύο. «Τόσα» θα εξασφαλίσετε από την μείωση της σπατάλης εσείς και «τόσα» χρήματα θα σας δώσουμε εμείς, οπότε «σύνολο τόσα» θα ωφεληθεί το Ελληνικό Κράτος.  Απλά τα πράγματα, εάν κατέχεις τα στοιχειώδη. Φαίνεται όμως ότι η Κυβέρνηση δεν κατέχει τα στοιχειώδη, ούτε θέλει να τα μάθει.  Λέει ότι διαπραγματεύεται. Τι διαπραγματεύεται ακριβώς; Όσο και να διαπραγματευτείς το «ένα και ένα» πάντα δύο θα κάνει . Ούτε ενάμισυ , ούτε τρία! Συνέπεια αυτής της ανικανότητας είναι όλο αυτό που ζούμε. Μόνο τον Ιανουάριο του 2017 οι οφειλές των «κόκκινων δανείων» αυξήθηκαν κατά 1 δις ευρώ, οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν ήταν 30.000, οι εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες ανήλθαν σε 2,5 δις ευρώ (παρά τα capitalcontrols…).   Καθημερινά η οικονομία βυθίζεται λόγω της  παρατεταμένης αβεβαιότητας. Τα ταμειακά διαθέσιμα του Κράτους εξαντλούνται, όπως και οι αντοχές του τραπεζικού συστήματος. Το καλοκαίρι του 2015 όλη αυτή η αβεβαιότητα έληξε με τα capitalcontrols, η τωρινή (όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι) θα  λήξει  με «κούρεμα καταθέσεων» ή 4οΜνημόνιο.Στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, με έξοδο από το ευρώ και «Βενεζουελοποίηση» δηλαδή απόλυτη  φτώχια και Μνημόνια ες αεί.
Μα είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και την ανικανότητα κανείς από τους 153 στυλοβάτες – κυβερνητικούς  βουλευτές;  Ή μήπως πρόκειται για συνειδητή δολιοφθορά;
Δεν συζητάμε βέβαια για την εικόνα παρακμής  του Κράτους. Οι καταστροφές που προκαλούν μόνο στα ακυρωτικά μηχανήματα οι «μπαχαλάκηδες» ανέρχονται ήδη στα 80 δις ευρώ. Ουδείς συλλαμβάνεται, ουδείς τιμωρείται. Οι κακοί γείτονες μας έχουν χορτάσει βόλτες στα χωρικά μας ύδατα και  πτήσεις πάνω από τα νησιά μας. Ο υπουργός όμως φροντίζει μόνο να ανανεώνει την γκαρνταρόμπα του με στρατιωτικές στολές, που άλλοι έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να τις φορούν επιδεικνύοντας πατριωτισμό, αυτοθυσία και αυταπάρνηση.
Στο μόνο που δείχνει δραστήρια η Κυβέρνηση είναι το βόλεμα των «δικών της παιδιών» στο Δημόσιο, δηλαδή στην διαιώνιση της πελατειακής λογικής, που κατέστρεψε τη Χώρα μας και  το πέταγμα λάσπης, εναντίον όλων όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις της.Το κάποτε «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς εκφυλίζεται σε απολυταρχισμό.
Μπορεί λοιπόν να ακούμε καθημερινά πολλές αλήθειες αλλά η πραγματικότητα είναι μία και αμείλικτη και διαψεύδει την αλήθεια της Κυβέρνησης.
Στην πρώτη παράσταση του παραπάνω θεατρικού, οι θεατές ήταν εξοργισμένοι επειδή θεώρησαν ότι ο Πιραντέλλο τους  εξαπάτησε.  Όπως διαπιστώσατε και εσείς, το τέλος του έργου δεν είχε καμία σχέση με την λογική όλων όσων είχαν δει μέχρι τότε, δεν τηρούσε κανένα κανόνα συγγραφής. Ένας από αυτούς ξήλωσε την καρέκλα του και την πέταξε στον συγγραφέα που υποκλινόταν στην σκηνή. Αυτός γλύτωσε «παρά τρίχα» το  χτύπημα,   μάζεψε την καρέκλα, την  στήριξε όρθια, κάθισε επάνω της και τους είπε: «Σας ευχαριστώ πολύ. Είχα μια κουραστική μέρα και θα ήθελα να ξεκουραστώ!».
Αντιδρώντας ανάλογα,  κάποιος υπουργός της Κυβέρνησης, παραλλήλισε την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων με το «τέλος της Κρίσης», που δήθεν γιορτάζουμε μετά το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου!
Θράσος, κυνισμός ή …στεγνό «δούλεμα»;
Ό,τι και να’ ναι , «κάθε φορά  που λες ότι το …τερμάτισαν , αυτοί αλλάζουν πίστα», όπως γράφτηκε ευφυώς στο τουίτερ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο μόνος τρόπος για να γλυτώσεις είναι να τερματιστεί το παιχνίδι. Δεν νομίζω να θέλει κανένας σας να δει και τις υπόλοιπες… πίστες, μέχρι να  αποφασίσει ποιος λέει την αλήθεια και ποιος την κρύβει;