«Ένα μεγάλο συγγνώμη για τους Άξιους»

μεγάλο δυστύχημα για όλα τα νέα παιδιά

Πριν λίγα χρόνια, τότε που τα ταξίδια στις Μαλδίβες ήταν απόδραση Σαββατοκύριακου, ένα νέο κορίτσι, φοιτήτρια στο πτυχίο, ζήτησε δουλειά στο γραφείο μου.

Την προσέλαβα αρχικά για να απαντά στα τηλέφωνα, αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε πολύτιμο βοηθό και συνεργάτη. Έξυπνη, ταχεία στη διεκπεραίωση, μεθοδική, μορφωμένη, αποτελεσματική , ευγενής, με θάρρος στην ανάληψη πρωτοβουλιών. Είχε δηλαδή όλα τα προσόντα για να διαπρέψει εργασιακά και κυρίως στον διοικητικό τομέα.

Δυστυχώς για μένα, όταν έλαβε το πτυχίο της, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές και έφυγε. Χαθήκαμε για αρκετά χρόνια αλλά πάντα την αναπολούσα στις δύσκολες στιγμές και ζήλευα καθώς σκεφτόμουν το πόσο τυχερός ήταν οεργοδότης της. Μόλις πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε στο κοινωνικό διαδίκτυο. Με πόση θλίψη άκουσα πως αυτός ο άξιος άνθρωπος είχε φύγει στο εξωτερικό, αναζητώντας εργασία. Είχε πολλές φορές υποβάλλει τα χαρτιά της στο Δημόσιο, μου είπε, αλλά δεν είχε καταφέρει να προσληφθεί.

Κόρη βιοπαλαιστών, χωρίς πρόσβαση σε υψηλά κλιμάκια, είχε αρκετές φορές ενταχθεί σε διάφορα επιδοτούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα, αυτά που υποτίθεται σκοπό είχαν να βοηθήσουν την Χώρα μας να αξιολογήσει και να εντοπίσει ανθρώπους με προσόντα για να στελεχώσει τη Δημόσια Διοίκηση. Φευ! Ουδείς σκέφτηκε να την προσλάβει μόνιμα. Έπρεπε να φύγει για να ακολουθήσουν άλλοι που θα εισέπρατταν όσα ..μοίραζε το Πρόγραμμα. Την παρηγόρησα. Της είπα ότι ο Άξιος άνθρωπος πάντα βρίσκει τον δρόμο του.

Το βράδυ, ακούγοντας τις ειδήσεις, η θλίψη μου αντικαταστάθηκε από την αγανάκτηση και την οργή! Πέντε Δήμαρχοι και μια Περιφερειάρχης, αρνούνται να αξιολογήσουν τους υπαλλήλους τους. Με προκλητικότητα και θράσος διακηρύσσουν την παρανομία. Επιθυμούν να παραμείνουν βολεμένοι, όλοι όσοι τρύπωσαν στο Δημόσιο Τομέα ακόμα και με πλαστά στοιχεία, με πλαστή προσφορά υπηρεσιών, με πλαστή συνείδηση. Το μεγάλο δυστύχημα για όλα τα νέα παιδιά, σαν το παραπάνω, είναι ότι οι συγκεκριμένοι διοικούντες θα παραμείνουν στις θέσεις τους για τα επόμενα πέντε χρόνια. Πέντε χρόνια αυθαιρεσίας, αναξιοκρατίας, βολέματος. Ακόμα πέντε χρόνια…

Αισθάνθηκα την ανάγκη να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη από το κορίτσι εκείνο. Το έκανα. Ήταν το λιγότερο που εγώ μπορούσα. Το ζητούμενο όμως είναι να κάνει ο καθένας μας το λιγότερο που μπορεί. Οι Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης, οι Εισαγγελείς, οι Βουλευτές μας, οι μελλοντικοί ψηφοφόροι…

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελεύθερος Τύπος» την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014)