Η Μελωδία της Ευτυχίας

Της Πιπίνας Π. Κουμάντου

Η Μελωδία της Ευτυχίας. «Όλοι οι άνθρωποι», έλεγε ο Αριστοτέλης, «είτε ατομικά ο καθένας, είτε συλλογικά επιδιώκουν την ευτυχία». Ανάμεσα στα όσα πρότεινε για να είναι ένας λαός ευτυχισμένος, πέραν της «ευημερίας» και της «καταγωγής από επιφανείς προγόνους», ανέφερε και το «να έχει πολλά και άξια παιδιά».

Αν διαβάσει κανείς τα στατιστικά στοιχεία σχετικά με τους νέους Έλληνες την τελευταία τριετία, θα καταλάβει γιατί η χώρα μας είναι ένα δυστυχισμένο κράτος: Το 2015 το 11% των νέων πτυχιούχων μας έφυγε για να βρει δουλειά στο εξωτερικό, το 2016 έφυγε το 28% και το 2017 έφυγε το 33%! Το ένα τρίτο δηλαδή των νέων και άξιων Ελλήνων εγκατέλειψε τη χώρα σε αναζήτηση εργασίας. Όμως γιατί συνέβη αυτό;

Μια ματιά στα στοιχεία για το ΑΕΠ της χώρας, που το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών έδωσε στην δημοσιότητα, θα μας κάνει να δώσουμε την απάντηση: Μεταξύ 2015 και 2018 «χάθηκαν» από το εισόδημα των Ελλήνων 30δισεκκατομύρια ευρώ, δηλαδή χάθηκαν από την τσέπη του καθενός μας 7.256€! Η Ελλάδα υποφέρει! Η ευημερία (το άλλο απαραίτητο στοιχείο της ευτυχίας ) είναι ανύπαρκτη. Οι νέοι ξενιτεύονται αναζητώντας την. Είτε στα εργοστάσια της Γερμανίας είτε στα Εγγλέζικα νοσοκομεία είτε στα Αμερικανικά πανεπιστήμια, μικρή σημασία έχει. Πάντως ξενιτεύονται. Και τα τέσσερες χιλιάδες ευρώ που έδωσε η Ελλάδα για να σπουδάσει τον καθένα από αυτούς και για τον κάθε χρόνο της σχολικής τους ζωής, δεν αξιοποιούνται. Σπατάλη για το ελληνικό κράτος. Καημός για τα Ελληνόπουλα και τις οικογένειές τους….

Το μόνο από τα στοιχεία της ευτυχίας που διασώζεται είναι οι ονομαστοί μας πρόγονοι, αλλά δυστυχώς δεν αποτελούν από μόνοι τους αναγκαία και ικανή συνθήκη για την ευτυχία μας.

Πως λοιπόν θα ξαναγίνουμε ένας ευτυχισμένος λαός;

Πρώτα πρέπει να ανακτήσουμε την ευημερία μας και ο μόνος τρόπος για να γίνει γρήγορα αυτό είναι να δημιουργηθεί ανάπτυξη για όλους. Δηλαδή δουλειές για όλους. Ποιος όμως τολμάει να επενδύσει και να δημιουργήσει δουλειές, όταν γνωρίζει ότι θα κληθεί να καταβάλλει έως και το 80% του εισοδήματός του σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, για να συντηρείται εις βάρος του το τεράστιο ελληνικό Κράτος; Το ελληνικό Κράτος που την 3ετία 2015 -2018 των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσέλαβε πάνω από 30.000 άτομα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που αύξησε τους μισθούς του Δημοσίου, την ίδια ώρα που έκοψε το ΕΚΑΣ, αύξησε τον ΦΠΑ και όλους τους λοιπούς φόρους και δημιούργησε τη γενιά των ιδιωτικών υπαλλήλων με τον μισθό των 360 ευρώ/μήνα…. Συνεπώς, το πρώτο και βασικό βήμα για την ανάπτυξη είναι η μείωση των φόρων και των εισφορών, σε συνδυασμό με την μείωση των δαπανών, ώστε να δημιουργηθούν κίνητρα επενδύσεων και δημιουργίας θέσεων εργασίας. Θέσεις εργασίας καλοπληρωμένες, πλήρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και όχι κρατικοδίαιτες, μερικής απασχόλησης συμβασιούχων στους ΟΤΑ και στην Γενική Κυβέρνηση, κατάλληλες μόνο για ψηφοθηρία και για ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων… Και επειδή ο κύριος πυλώνας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας είναι ο πρωτογενής τομέας, οι Έλληνες θα ενθαρρύνονται (μέσω φορολογικών κινήτρων) να μετασχηματίσουν την αγροτική παραγωγή, να εκπαιδεύονται επάνω στις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας, να προωθούν τα συνεργατικά σχήματα, να μειώνουν το κόστος παραγωγής, να αυξήσουν την εξωστρέφεια των αγροτικών μας προϊόντων. Δημιουργώντας αυτές τις προϋποθέσεις, θα είμαστε σε θέση να φέρουμε πίσω τα ξενιτεμένα παιδιά μας αλλά και να στηρίξουμε και τους πιο αδύναμους. Όχι με επιδόματα ανεργίας και πρόσκαιρες «αναπτυξιακές» επιδοτήσεις, αλλά με το μοναδικό αξιοπρεπές και σύγχρονο εργαλείο αναδιανομής εισοδήματος: το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, ένα θεσμό – τομή στην κοινωνική πολιτική, που πρώτη ψήφισε η Κυβέρνηση Σαμαρά και που πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω.

Όταν οι νέοι επιστήμονες θα γνωρίζουν ότι έχουν εξασφαλίσει έως τα γεράματα τους ένα ελάχιστο ποσό διαβίωσης , γιατί να μην μείνουν να εργαστούν και να δημιουργήσουν στον τόπο τους, ιδίως μάλιστα εάν, με την μεταρρύθμιση της παιδείας και την σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, έχουν σπουδάσει σε αντικείμενα που χρησιμεύουν στις σύγχρονες εργασιακές απαιτήσεις;

Τελικά δεν χρειάζονται πολλά για να γίνουμε ένα ευτυχισμένο κράτος. Σωστός σχεδιασμός, στήριξη της ελεύθερης οικονομίας και ικανοί, εργατικοί πολιτικοί , απαλλαγμένοι από την κρατικίστικη νοοτροπία του χθες.