Ο άνθρωπος είναι η απάντηση , όποια κι αν είναι η ερώτηση

Ο άνθρωπος είναι η απάντηση , όποια κι αν είναι η ερώτηση

«Καχεξία εσωτερική, δυσμένεια εξωτερική, βρασμός επαναστατικός, ένδεια χρημάτων». Αν δεν γνωρίζαμε ότι είναι φράση του Νικόλαου Δραγούμη, ο οποίοςαναφερόταν στην Ελλάδα του 1843, θα νομίζαμε ότι περιέγραψε , ως άλλη Κασσάνδρα, την κατάσταση της χώρας, σχεδόν διακόσια χρόνια αργότερα.

Πόση κατάντια και πόση ντροπή!Το έτος 2016 χιλιάδες άνθρωποιεγκαταλείπονται μέσα στις λάσπες και σιτίζονται με συσκευασμένα παρασκευάσματα, από ένα «Ευρωπαϊκό» Κράτος, που διοικείται από μια αριστερή κυβέρνηση , η οποία κέρδισε τις εκλογές με σημαία της τον ουμανισμό. Άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους για να γλυτώσουν, είτε από τη φρίκη του πολέμου, είτε από την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Άνθρωποι που εξαπατήθηκαν και πίστεψαν πως μπορεί τα εξωτερικά σύνορα τηςειρηνικής Ευρώπης να είναι, άνευ όρων, ανοιχτά. Πως δεν υπάρχουν καν, διότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, όπως η αγάπη…….

Ο κατατρεγμένος εύκολα υιοθετεί άκριτα «Εύκολες» λύσεις ακόμα και σε «δύσκολα» προβλήματα. Κι αυτό έπρεπε να το γνώριζαν πολύ καλά οι Συριζανέλ. Αφελείς ή επικίνδυνα άσχετοι;

Χαράς ευαγγέλια στην Τουρκία. Άδραξε την ευκαιρία να …απαλλαγεί από το βάρος της διαχείρισης των 3 εκ. περίπου προσφύγων και να χρησιμοποιήσει την ανθρώπινη δυστυχία ως διαπραγματευτικό και επικοινωνιακό «εργαλείο» για την ένταξη της στην ΕΕ καθώς και για να παρουσιάσει, με τον πλέον επίσημο τρόπο, στα Συμβούλια Κορυφής,τις απόψεις της περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Απρόσμενος συμπαραστάτης της , η ελληνική κυβέρνηση. Ο μοιραίος, άβουλος και αδιάβαστος Έλληνας Πρωθυπουργός …καμαρώνοντας, για την αναγόρευση του σε «διδάκτορα της πολιτικής επιστήμης» (δεν είχε ακούσει ποτέ του για την περίφημη «τούρκικη διπλωματία»;) παρακολούθησε απαθής τον τούρκο ομόλογό του να αναλύει την «Θεωρία των μηδενικών προβλημάτων» ανάμεσα στις δυο χώρες, να υποβαθμίζει τη σημασία της μη υπογραφής από την Τουρκία της Διεθνούς Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας (casusbeli), να ξεδιπλώνει την διπλωματία «του φαίνεσθαι», με τριαντάφυλλα και μπουζούκια.

Και κάπως έτσι ξεκίνησε το Αιγαίο να γίνεται η «θάλασσα των νεκρών». Δυστυχώς η χαλαρή ευρωπαϊκή μας συνομοσπονδία αποδείχτηκε τραγικά ανέτοιμη να αντιμετωπίσει και αυτή την κρίση. Ένα πρωτοφανές κύμα προσφύγων – μεταναστών φτάνει σε αυτήν, χρησιμοποιώντας την λεγόμενη «οδό των Δυτικών Βαλκανίων». Κάποια κράτη - μέλη, με πρόσφατο παρελθόν ολοκληρωτισμού, στα οποία η εμπέδωση της Ενωμένης Ευρώπης ως χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας, Δικαιοσύνης (όχι μόνο ως δεξαμενής χρημάτων) ακόμα καθυστερούσε, ύψωσαν φράκτες και αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Σαν επιδημία ακολούθησαν και άλλες . Κάθε μια προσπαθούσε να διοχετεύσει τους μετανάστες στους γείτονες. Τι συμβαίνει; Γιατί δεν λειτούργησε η Συνθήκη Σένγκεν; Η απάντηση είναι απλή. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει ενιαίος χώρος με 28 διαφορετικές πολιτικές μετανάστευσης και ασύλου να ισχύουν σε αυτόν. Ό,τισυνέβει στην ΕΕ με την οικονομική κρίση. Υπήρχε μεν νομισματική ένωση αλλά ταυτόχρονα και 28 διαφορετικές οικονομικές πολιτικές. Πόσος χρόνος χρειάζεται να συζητήσουν, να διαφωνήσουν, να συμφωνήσουν και να καταλήξουν σε ένα κοινό, εφαρμόσιμο σχέδιο; Ας μην έχουμε αυταπάτες. Όσο συνεχίζονται οι εμπόλεμες καταστάσεις στην γειτονιά μας και η ΕΕ δεν επεμβαίνει δυναμικά και σύντομα, με κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική, να σταματήσει τις εχθροπραξίες και να βοηθήσει στην δημιουργία δημοκρατικών θεσμών στις χώρες που πλήττονται, το πρόβλημα της άναρχης μετανάστευσης θα συνεχίζεται, ενόσω εμείς θα συζητάμε. Τα προβλήματα στον σύγχρονο κόσμο είναι τόσο μεγάλα και σύνθετα, που στρουθοκαμηλίζει όποιος πιστεύει ότι μπορεί κάθε κράτος (ακόμα και εάν αυτό είναι η Γερμανία ή η Μεγάλη Βρετανία) να τα λύσειμόνο του ή ότι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με «συμφωνίες κυρίων», χωρίς καν να προβλέπεται το «κόψιμο» των κοινοτικών κονδυλίων για όσους τις παραβιάζουν. Με λίγα λόγια, όπως είπε και ο Καρλ Πόπερ: «Πρέπει να καταστρώσουμε τους θεσμούς, έτσι ώστε κακοί ή ανίκανοι ηγέτες να μην μπορούν προκαλέσουν υπέρμετρη βλάβη». Μέχρι να γίνει αυτό όμως, τουλάχιστον ας απαιτήσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει άμεσα όλα όσα, με τόσο κόπο, συμφώνησε με την ΕΕ, συγκλίνοντας στον στόχο της αντιμετώπισης της μεταναστευτικής κρίσης , με κοινή συνισταμένη όλων των κρατών – μελών, τον άνθρωπο.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Θάρρος» την Κυριακή 20 Μαρτίου 2016)