ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Οι τρεις πυλώνες – βάσεις που προτείνει η ΝΔ για το ασφαλιστικό

« (Οι συνταξιούχοι) είναι πάνω από 70 ετών οι περισσότεροι. Άρα, η όποια περικοπή δαπανών δεν θα είναι μια μόνιμη περικοπή. Θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν θα έχει καμία επίπτωση στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος».Αυτή την απίστευτη και μακάβρια δήλωση έκανε στην ΔΕΘ ο Α. Τσίπρας, επιχειρηματολογώντας σχετικά με τις προγραμματισμένες με το 4ο Μνημόνιο,που ψήφισε η κυβέρνησή του, μειώσεις των συντάξεων από 1/1/2019. Οι συνταξιούχοι άνω των 70 , δηλαδή , θα πεθάνουν σε λίγα χρόνια και έτσι το ασφαλιστικό θα γίνει βιώσιμο! Ενάμιση εκατομμύριο συμπολίτες μας , οι πατεράδες και οι παππούδες μας, πρέπει να αποδημήσουν εις Κύριον, ώστε «να βγουν» οι ανερμάτιστοι υπολογισμοί της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Αν δεν ήταν τόσο τραγική για το  μέλλον μας αυτή η δήλωση , σίγουρα θα μπορούσε να καταχωρηθεί στη συλλογική συνείδηση ως… τρολάρισμα.

Οι μειώσεις των συντάξεων από 1/1/2019 είναι ένα από τα μέτρα , συνολικού ύψους 5,1 δις ,  που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ψήφισε μόνη της με το 4ο Μνημόνιο, το οποίο θα δεσμεύει την χώρα ως το 2022 και θα την υποχρεώνει σε δημοσιονομικές προσαρμογές ως το 2060!Η Νέα Δημοκρατία κατέθεσε τροπολογία για να μην ισχύσουν αλλά η κυβέρνηση την απέρριψε.

Τι πρέπει όμως να γίνει; Πως θα αλλάξει ριζικά το ασφαλιστικό σύστημα στην χώρα , χωρίς να γίνουν  άλλες μειώσεις στους σημερινούς συνταξιούχους και διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι οι σημερινοί εργαζόμενοι θα λάβουν σύνταξη αλλά και θα μειώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές;

Η ΝΔ έχει σχέδιο, απλό, λιτό, και κυρίως κοστολογημένο. Δεν διεκδικεί δάφνες παγκόσμιας πρωτοτυπίας, απλά υιοθετεί τις καλύτερες των παγκόσμιων πρακτικών, που εφαρμόζονται σήμερα σε χώρες όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Νέα Ζηλανδία , ο Καναδάς, η Σουηδία κ.α.

Το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας θα βασίζεται σε τρεις πυλώνες.  Ο πρώτος πυλώνας , αυτός της «κύριας σύνταξης», θα είναι υποχρεωτικός, δημόσιος και αναδιανεμητικός και θα εξασφαλίζει σε όλους , παλιούς και νέους, μια αξιοπρεπή εθνική σύνταξη. Ο δεύτερος πυλώνας θα είναι επίσης υποχρεωτικός αλλά θα δίνεται δικαίωμα επιλογής μεταξύ του δημόσιου επαγγελματικού ταμείου ή ενός ιδιωτικού και θα είναι κεφαλαιοποιητικός. Οι νέοι ασφαλισμένοι , μετά την εφαρμογή του νέου συστήματος, θα αποταμιεύουν στον «ατομικό τους κουμπαρά» τις εισφορές τους  και θα εξασφαλίζουν έτσι την «επικουρική τους σύνταξη»  ανεξάρτητα από την οικονομική συγκυρία της χώρας. Ο τρίτος πυλώνας θα είναι προαιρετικός, αμιγώς ιδιωτικός και κεφαλαιοποιητικός επίσης, όπως δηλαδή είναι και σήμερα η ιδιωτική ασφάλιση. 

Αυτοί οι τρεις πυλώνες θα συνδυαστούν με επιπλέον τρεις δομικές παρεμβάσεις στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. 

Αυτή τη στιγμή ένας φαύλος κύκλος ταλανίζει το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα: «μεγάλες εισφορές- ύφεση – μικρότερα έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία». Όταν ξεκίνησε το αναδιανεμητικό σύστημα στην χώρα η σχέση εργαζόμενων-συνταξιούχων ήταν 4 προς 1(τέσσερεις έβαζαν χρήματα στο ταμείο,ενώ μόνο ένας έπαιρνε σύνταξη), ενώ σήμερα είναι 1,2 προς 1…. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως αυτός ο φαύλος κύκλος θα σταματήσει μόνο αν έχουμε περισσότερους εργαζόμενους να χρηματοδοτούν με τις εισφορές τους τα ασφαλιστικά ταμεία. Για ναέχουμε όμως περισσότερους εργαζόμενους θα πρέπει να δημιουργηθούν και περισσότερες θέσεις εργασίας από επενδυτές. Για να γίνουν επενδύσεις χρειάζονται σταθερό φορολογικό σύστημα και  μείωση των φορολογικών συντελεστών, των ασφαλιστικών εισφορών και των επιτοκίων δανεισμού. Η στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος δηλαδή χρειάζεται μια σοβαρή μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που θα βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά της χώρας. Παράλληλα θα δοθούν κίνητρα για την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης (πχ σε κάποιες χώρες οι εισφορές της ιδιωτικής ασφάλισης εκπίπτουν από την φορολογία) αλλά και κίνητρα για την ενθάρρυνση της επιστροφής των νέων που έφυγαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης (όπως π.χ η εξασφάλιση πως κανένα παιδί δεν θα μείνει εκτός βρεφονηπιακού και παιδικού σταθμού και τα η θεσμοθέτηση φορολογικών κινήτρων αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας).

Στη ΝΔ δεν ξεχνάμε τα όσα  πέτυχαν οι δικές μας κυβερνήσεις για τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού αλλά και ταυτόχρονα γνωρίζουμε (αυτοκριτικά) ότι δεν ήταν αρκετά. Ο νόμος Σιούφα (1992) έδωσε στο Ασφαλιστικό είκοσι χρόνια ζωής, ο νόμος Πετραλιά (2008) ενοποίησε τα …εκατόν δεκατρία ασφαλιστικά Ταμεία σε μόλις δεκατρία, η Κυβέρνηση Σαμαρά (2012) έκανε την πρώτη σοβαρή προσπάθεια δημοσιονομικού ελέγχου των εισροών και των εκροών του ασφαλιστικού συστήματος (επέκταση σε όλους της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, δημιουργία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών, σύσταση ενιαίου ταμείου επικουρικής ασφάλισης) και έτσι στο τέλος του 2014 δεν υπήρχε καμιά ανάγκη μείωσης περαιτέρω των κύριων  συντάξεων και ούτε είχε ζητήσει κάτι τέτοιο η Τρόικα.

Στη ΝΔ γνωρίζουμε ότι σε ένα κόσμο που αλλάζει ταχύτατα είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάζουμε και εμείς προκειμένου να είμαστε στην πρώτη ταχύτητα και όχι ο αδύναμος κρίκος. Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα!