Η ανάπτυξη που μας οφείλουν

ποιότητα ζωής για όλους

Ο οικονομικός αναλυτής, Φιλίπ Λεγκρέν, είπε πως, για να επιτευχθεί η ανάπτυξη χρειάζονται «ευπροσάρμοστες, αξιοπρεπείς οικονομίες» και «αλλαγή της πολιτικής των ταξικών αναφορών». Προβληματίστηκα ως προς τον ρεαλισμό των ανωτέρω εύηχων προτάσεών του, ώσπου θυμήθηκα την φιλοξενία μου, πριν πολλά χρόνια, από μια κεντροευρωπαϊκή οικογένεια.

Κατοικούσαν σε διαμέρισμα. Ο πατέρας ήταν Γενικός Διευθυντής μεγάλης εταιρίας. Η μητέρα, δημόσιος υπάλληλος. Οι μισθοί τους είχαν μικρή διαφορά. Αμφότεροι πήγαιναν κατά τις δέκα στη δουλειά τους, αφού νωρίτερα είχαν γυμναστεί και πάρει το πρωινό τους, διαμορφώνοντας έτσι ελεύθερα, το εργασιακό τους ωράριο , κάνοντας χρήση του δικαιώματος που είχαν όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας. Για να φτάσουν στα γραφεία τους μετακινούνταν με τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Από το σπίτι αναχωρούσαν είκοσι λεπτά, πριν την ώρα που έπρεπε να βρίσκονται στη θέση τους, διότι κάθε μεταφορικό μέσο είχε συγκεκριμένο χρόνο που πραγματοποιούσε τις διαδρομές του, τον οποίο τηρούσε με ακρίβεια δευτερολέπτου. Συγκεκριμένες ημέρες, έπαιρναν μαζί τους πότε μια σακούλα με άδειες γυάλινες συσκευασίες, πότε μια άλλη με χάρτινες και την άδειαζαν στον ειδικό κάδο, τον οποίο κάθε οικοδομή είχε εκ κατασκευής και «άνοιγε» μόνο τη συγκεκριμένη ημέρα Τα οργανικά απορρίμματα, τα επεξεργαζόταν ο νεροχύτης της κουζίνας με το ειδικό σύστημα που διέθετε εκ του νόμου.

Μια μέρα πήγα μαζί με την κόρη τους στο δημόσιο σχολείο που φοιτούσε. Ξαφνικά ένας συναγερμός αντήχησε παντού. Ήταν το σήμα ότι ο ποταμός, που διέσχιζε την μεγαλούπολη, είχε παγώσει σε επιθυμητό επίπεδο για …πατινάζ. Άπαντες φόρεσαν τα παγοπέδιλα τους. Ο αθλητισμός και η ψυχαγωγία στην ύπαιθρο αντικατέστησαν το μάθημα. Όταν κάποιος τραυματίστηκε, το «πρώτων βοηθειών» κατέφτασε γλιστρώντας στον πάγο.

Παραμύθι, σκεφτήκατε. Κι όμως. Αυτήν την καθημερινότητα πρέπει να απαιτήσουμε ως ψηφοφόροι και αυτήν την ανάπτυξη μας οφείλουν οι πολιτικοί μας.

Εργασία επικεντρωμένη στον άνθρωπο. Αξιοπρεπείς μισθοί που απαγορεύουν τις ταξικές αναφορές και τις ανάλογες διαμορφώσεις της Πολιτικής. Δημόσια εκπαίδευση που καλλιεργεί όλες τις δεξιότητες και διαμορφώνει ψυχικά υγιείς πολίτες. Σύστημα υγείας με άμεση πρωτοβάθμια περίθαλψη. Διαχείριση απορριμμάτων με ανακύκλωση και οικολογική επεξεργασία στην πηγή. Μέσα μαζικής μεταφοράς γρήγορα και συνεπή. Ποιότητα ζωής για όλους.

Γιατί τελικά ήταν απόλυτα ειλικρινής και ρεαλιστής ο λατινοαμερικάνος υποψήφιος ο οποίος, υποσχόμενος ανάπτυξη, ξεκαθάρισε ότι δεν θα αποκτήσουν και οι φτωχοί αυτοκίνητο αλλά ότι και οι πλούσιοι θα μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς!

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελεύθερος Τύπος» το Σάββατο 28 Ιουνίου 2014)