Το «τανκ» της ανομίας γκρεμίζει το μέλλον των παιδιών μας

«Στο Πολυτεχνείο συμμετείχαμε όλοι. Αυθόρμητα, χωρίς κομματικές καθοδηγήσεις.»

«Στο Πολυτεχνείο συμμετείχαμε όλοι. Αυθόρμητα, χωρίς κομματικές καθοδηγήσεις.», αυτά είπε μεταξύ άλλων ένας εκ των ομιλητών της σχετικής εκδήλωσης που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας και συμμετείχε στην κατάληψη, μας μίλησε από καρδιάς , καταθέτοντας την εμπειρία του, περιγράφοντας τον ρομαντισμό των νέων, την άγνοια κινδύνου, την απουσία σχεδίου. Είπε ακόμα πως ήταν απροετοίμαστοι, αναζητούσαν τρόπους να προφυλαχτούν από κάτι πρωτόγνωρο τότε, τα δακρυγόνα. Και όταν καταφέρανε να απεγκλωβιστούν , από μια πλαϊνή πόρτα που κρυφά  άνοιξαν κάποιοι φαντάροι, αφού την μπροστινή την είχε κατεδαφίσει το τανκ, πηδούσαν από ταράτσα σε ταράτσα για να σωθούν. Ο σώζων εαυτόν σωθείτω. Χωρίς πλάνο διαφυγής…. Είδαμε και ένα ολιγόλεπτο ντοκυμαντέρ. Ακούσαμε μια φωνή να λέει πως οι μεταρρυθμίσεις που ζητούσαν για την Παιδεία, περνούσαν μόνο μέσα από την ανατροπή του καθεστώτος , από τις «ελεύθερες φωνές», από την δημοκρατική πολιτική αλλαγή.

Αυθόρμητα, στο άκουσμα του παραπάνω αιτήματος, σκέφτηκα τους σημερινούς φοιτητές του Δημόσιου Πανεπιστημίου, ανάμεσα τους τα παιδιά μου…. Τους φοιτητές που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με την βία, τον βανδαλισμό, την διάχυτη ανομία. Τους φοιτητές που δεν τολμούν να σηκώσουν χρήματα από τα ΑΤΜ της Σχολής τους γιατί κινδυνεύουν να πέσουν θύματα ληστείας. Τους φοιτητές που έντρομοι παρακολουθούν τους ξυλοδαρμούς των καθηγητών τους. Τους καθηγητές που .. χτίζονται μέσα στα γραφεία τους . Τους καθηγητές που φιμώνονται γιατί τα όσα λένε ενοχλούν …. Τους Πρυτάνεις που προσπαθούν να ανακτήσουν διδακτικές αίθουσες από τους καταληψίες . Τους Πρυτάνεις που αγωνίζονται να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια τους. Φοιτητές, Καθηγητές, Πρυτάνεις, όλοι αφημένοι μόνοι και απροστάτευτοι, να παλεύουν για το αυτονόητο σε μια σύγχρονη κοινωνία: τον σεβασμό στα δημοκρατικά ιδεώδη και στην ελευθερία της έκφρασης.

Και αναρωτήθηκα: Αυτή η υπερβολική ανοχή (στα όρια της υπόθαλψης) που επιδεικνύει η σημερινή Κυβέρνηση στα όσα συμβαίνουν στα Δημόσια Πανεπιστήμια δεν έχει επικίνδυνες ομοιότητες με το …τανκ που ισοπέδωσε την πόρτα του Πολυτεχνείου; Δεν ισοπεδώνει τα όνειρα και το μέλλον της νέας γενιάς των επιστημόνων; Δεν τους τρομοκρατεί; Δεν τους ωθεί στη φυγή; Δεν αποτρέπει αυτούς που έφυγαν από το να γυρίσουν και να δουλέψουν για την ανασυγκρότηση του Κράτους μας; Δεν απαξιώνει τις θυσίες των γονέων τους ,που αγωνίστηκαν για να τους προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον μέσα από τη μόρφωση; Δεν τους φιμώνει; Δεν τους οδηγεί αργά και βασανιστικά στο δικό τους «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»; Δεν γκρεμίζει το ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο;

Τελικά το μήνυμα του Πολυτεχνείου παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο: Οι πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία , με πρώτη και κυριότερη την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας εντός του Πανεπιστημίου, περνούν μόνο μέσα από την πολιτική αλλαγή, από την ανατροπή του καθεστώτος της ανομίας. Περνούν μέσα από την ενότητα, τον δυναμισμό και την ομοψυχία της νέας γενιάς των Ελλήνων. Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε!