Υπερήφανη Διαπραγμάτευση

Μια σωστή ενέργεια, εκτός κι αν...

Ήταν Δεκέμβριος 1825, όταν ο Ιμπραήμ και ο Κιουταχής, μετά από ασφυκτική πολιορκία 8 μηνών, προτείνουν στους κατοίκους του Μεσολογγίου την έναρξη διαπραγματεύσεων για την ασφαλή παράδοση της πόλης.

Οι Μεσολογγίτες υποδέχονται την τούρκικη αντιπροσωπεία στο αρχοντικό ενός οπλαρχηγού και ακολουθούν την εξής διαπραγματευτική τακτική: Είχαν φροντίσει από πριν να συγκεντρώσουν σταγόνα – σταγόνα ένα ασκί με καθαρό, πόσιμο νερό. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων ένας υπηρέτης προσφέρει νερό σε όλους τους παρευρισκόμενους. Ο οπλαρχηγός , δήθεν εκνευρισμένος διότι το νερό δεν ήταν δροσερό, δίνει μια κλωτσιά και το χύνει στο πάτωμα.

Οι Τούρκοι «έλαβαν» το μήνυμα πως οι Έλληνες έχουν επάρκεια αγαθών και ακόμα αντέχουν. Έτσι συνέχισαν πιο στενά και σκληρότερα την πολιορκία….. Η συνέχεια είναι γνωστή. Στις 10 Απριλίου 1826 πραγματοποιήθηκε η ηρωική έξοδος…..Από τους 4.000 άντρες μαχητές σώθηκαν 1700, ενώ από τα 12.000 γυναικόπαιδα σώθηκαν μόνο 40 γυναίκες και 4 παιδιά…..

Αυτό το περιστατικό θυμάμαι κάθε φορά που παρακολουθώ υπουργούς της κυβέρνησης να μιλάνε για «οριακές και ακραίες μορφές» υπερήφανης διαπραγμάτευσης ή βλέπω στο βίντεο τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη να λέει: «Δεν μπορεί να δείχνεις αδυναμία, όταν διαπραγματεύεσαι...»

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, θα μπορούσε να είναι μια σωστή και ηρωική ενέργεια ΕΑΝ οι διαπραγματευτές της άλλης πλευράς δεν ήταν οι εταίροι μας αλλά εχθροί - κατακτητές μας. ΕΑΝ η άλλη πλευρά δεν είχε τόσο μεγάλη γνώση των οικονομικών μας. ΕΑΝ το διακύβευμα δεν ήταν η παραμονή ή όχι στην Ενωμένη Ευρώπη και το Ευρώ, αλλά το «ελευθερία ή θάνατος». ΕΑΝ η εντολή που είχε λάβει η Κυβέρνηση ήταν η Ηρωική έξοδος και μόνο. ΕΑΝ, ΕΑΝ, ΕΑΝ...
Ας μην συνεχίσω. Είναι προφανές ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ΩΣ ΦΑΡΣΑ!