«Κόκκινα Δάνεια»

Ηθικό πλεονέκτημα και Δεύτερη Ευκαιρία.Για τη Νέα Δημοκρατία κάθε επιχείρηση που διοικείται από συνεπείς φορολογούμενους, έχει ηθικό πλεονέκτημα και αξίζει δεύτερης ευκαιρίας.

Με την Μαρία ήμασταν συμμαθήτριες έως την τρίτη γυμνασίου. Ήταν ένα κορίτσι γεμάτο ζωντάνια με ένα μόνιμα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη. Είχα από τότε να την δω. Την συνάντησα ξανά μια Πέμπτη, πριν τρία χρόνια στα δικαστήρια. Με μάτια κλαμένα και γεμάτη αγωνία περίμενε να έρθει η σειρά της στη δικάσιμο. Το χαμόγελό της είχε σβήσει. Είχε παντρευτεί αμέσως μόλις τέλειωσαμε το Γυμνάσιο έναν άντρα αρκετά μεγαλύτερό της. Είχαν αποκτήσει ένα παιδί, που το έστελνε σε ένα ΙΕΚ να μάθει επάγγελμα. Η ίδια με την βοήθεια του άντρα της, όταν αυτός πήρε τη σύνταξη του, είχε ανοίξει ένα μικρό γαλακτοπωλείο, όπου έφτιαχνε μόνη της γιαούρτια και κρέμες. Έβγαζε τα έξοδά της και συνεισέφερε στην οικογένεια της. Είχε πάρει και ένα μικρό στεγαστικό δάνειο , που το ξεπλήρωναν με τη σύνταξη του άντρα της , όσο ζούσε.Όταν αυτός πέθανε, ήρθε και η κρίση. Αναγκάστηκε να κλείσει το μικρό γαλακτοπωλείο, υπό το βάρος του ΦΠΑ, που την ανάγκαζε να πουλά ακριβά τα όσα έφτιαχνε, των δυσβάστακτων φόρων, των τεράστιων ασφαλιστικών εισφορών της στο ΤΕΒΕ και την συνταρακτική μείωση της σύνταξης χηρείας. Έμεινε μόνη με ένα παιδί, πολλά χρέη και μια στέγη που την χρωστούσε στην τράπεζα. Προσπάθησε μάταια, πολλές φορές να ρυθμίσει το δάνειο , ώστε να ανταποκρίνεται η δόση του στα νέα της , μικρότερα εισοδήματα. Μάταια γιατί θεωρούνταν έμπορος. Το δίλλημα που αντιμετώπιζε ήταν: ή σπίτι ή επαγγελματική κατάρτιση του παιδιού της. Και τα δυο μαζί ήταν πολυτέλεια….. Ζητούσε, για δάνειο 60.000€ να τύχει δόσης 200€, αντί των 500€ που έδινε. Ουδείς όμως τραπεζικός υπάλληλος έπαιρνε το ρίσκο της δραστικής μείωσης, παρά το γεγονός ότι είχε παράσχει σημαντική εξασφάλιση στην τράπεζα, υποθηκεύοντας το σπίτι της. Με ρώτησε «γιατί» . Διότι το να μειωθεί η δόση ή να «κουρευτεί» ένα ιδιωτικό χρέος, ενέχει το ρίσκο τού να διωχθεί ποινικά ο τραπεζικός υπάλληλος, που πήρε την σχετική απόφαση, κατηγορούμενος για το αδίκημα της απιστίας, ότι δηλαδή ενήργησε κακόβουλα και ενάντια στα συμφέροντα της τράπεζας, , της εξήγησα. Δυστυχώς, πρόσθεσα, όσο η Κυβέρνηση δεν ρυθμίζει την απαλλαγή από την ποινική ευθύνη των τραπεζικών υπαλλήλων, ουδείς τραπεζικός υπάλληλος δεν πρόκειται να ρυθμίσει κανένα «κόκκινο δάνειο», αφού θα σκέφτεται τα δικαστήρια που τον περιμένουν.

Η ιστορία της Μαρίας είναι μια από τις χιλιάδες ίδιες ιστορίεςπου ακούμε γύρω μας καθημερινά τα τελευταία χρόνια. Στα 100 δις ευρώ έφτασαν τα μη εξυπηρετούμεναδάνεια το 2017. Εύκολες λύσεις για αυτά δεν υπάρχουν, ωστόσο μια σοβαρή και έντιμη κυβέρνηση μπορεί να δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό νομικό πλαίσιο  που θα ενθαρρύνει τα τραπεζικά στελέχη να δίνουν λύσεις και ρευστότητα στην οικονομία ενώ , παράλληλα, θα αποκαλύπτει τους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αυτούς δηλαδή που  αφήνουν τα χρέη στην Ελλάδα και καταθέτουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Τους «πονηρούς» που καταφέρνουν να δανείζονται αξιοποιώντας τις κοινωνικές και συγγενικές τους σχέσεις με το … σύστημα.

Την Μαρία την θυμήθηκα ξανά προχθές, που διάβασα για το σκάνδαλο της οικογένειας Τσίπρα. Τα αδέλφια και ο ξάδερφος του Πρωθυπουργού , γράφτηκε στα ΜΜΕ, διεκδίκησαν ένα Δημόσιο έργο, ύψους 1,1 εκατομμυρίου ευρώ, καταθέτοντας δυο φορές πλαστή φορολογική ενημερότητα στις αρχές, πράξη της οποίας την κακουργηματική παρανομία διαπίστωσε επισήμως η αρμόδια περιφέρεια και το ταμείο των μηχανικών. Παρά ταύτα ουδέποτε έγινε δίωξη για κακούργημα στους υπαίτιους συγγενείς του πρωθυπουργού. Διώχτηκαν για πλημμέλημα, κατά παράβαση οποιασδήποτε λογικής, το οποίο μάλιστα κρίθηκε και παραγεγραμμένο με τον περίφημο λόγο «Παρασκευόπουλου». Το 2016, η ίδια εταιρεία «πέτυχε» να της ρυθμιστεί δάνειο της, ύψους 243.000 €, με μηνιαίες δόσεις μόλις 300€,όταν , υπό κανονικές συνθήκες τα τοκοχρεωλύσια είναι άνω των 1000 ευρώ!

Και η ιστορία της επιχείρησης της οικογένειας Τσίπρα δεν διαφέρει και πολύ από τις χιλιάδες ανάλογες ιστορίες εταιρειών, που γιγαντώθηκαν στην Ελλάδα την τελευταία τριακονταετία, συναλλασσόμενες κατά κύριο λόγο με το ελληνικό δημόσιο. «Κρατικοδίαιτες» τις ονομάζαμε πάντα. Ωστόσο στην περίπτωση της εταιρείας Τσίπρα υπάρχει μια διαφορά: Είναι η εταιρεία των αδελφών και τους ξαδέρφου του Πρωθυπουργού της χώρας, του «εξωσυστημικού» Αλέξη Τσίπρα, που εκλέχτηκε με σημαία του το γκρέμισμα της διαπλοκής του κράτους με τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Που κατακεραύνωνε (και σωστά), όσο ήταν στην αντιπολίτευση, τα ύποπτα δάνεια και τις χαριστικές ρυθμίσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Που υποσχόταν «σεισάχθεια» για τα δάνεια του λαού. Που είχε «ηθικό πλεονέκτημα»…..

Η Νέα Δημοκρατία δεν τάζει «λαγούς με πετραχήλια». Δεν πιστεύει στις εύκολες λύσεις. Έχει εκπονήσει ένα πρόγραμμα που θα δώσει «δεύτερη ευκαιρία» στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, με το οποίο επιταχύνεται η διαδικασία διευθέτησης οφειλών, παρέχεται η δυνατότητα ελάφρυνσης χρεών, αντιμετωπίζονται οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, τονώνεται η ρευστότητα . Για τα νοικοκυριά η πρόταση της ΝΔ περιλαμβάνει αρχικά διαχωρισμό όλων των υποθέσεων σε τρεις κατηγορίες οφειλετών: όσων δεν έχουν κανένα περιουσιακό στοιχείο, όσων έχουν μόνο την κύρια κατοικία τους και όσων έχουν και άλλη περιουσία εκτός από την κατοικία τους. Επίσης περιλαμβάνει ενίσχυση των Ειρηνοδικείων των μεγάλων αστικών κέντρων με ειρηνοδίκες από γειτονικές περιοχές και σύντομη εκδίκαση των παλαιών υποθέσεων υπερχρεωμένων του Ν.3869/10, με την ανάθεσή τους σε ειρηνοδίκες μεγάλων αστικών κέντρων. Για τις επιχειρήσεις προβλέπεται απλοποιημένη εξωδικαστική επίλυση για επιχειρήσεις με τζίρο ως 2,5 εκ ευρώ, αναβίωση του Νόμου Δένδια( Ν. 4307/2014 της Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου)για την ταχεία δικαστική επίλυση, αναμόρφωση της πτωχευτικής διαδικασίας ώστε να λειτουργούν υπέρ της επιχείρησης και των εργαζομένων και θέσπιση της υποχρέωσης των τραπεζών να κινηθούν γρήγορα και αποφασιστικά στην αντιμετώπιση των «κόκκινων δανείων».

Για τη Νέα Δημοκρατία κάθε επιχείρηση που δοκιμάστηκε από την κρίση και που διοικείται από συνεπείς φορολογούμενους, έντιμους και εργατικούς επιχειρηματίες έχει «ηθικό πλεονέκτημα» και αξίζει δεύτερης ευκαιρίας.