ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ 2017

Για μια «Οικονομία – Καινοτομία»

Μέχρι που ενέσκηψε η οικονομική κρίση, το κυρίαρχο οικονομικό αναπτυξιακό μοντέλο της Ελλάδας  ήταν  η εγχώρια κατανάλωση. Το φθηνό χρήμα που έρρεε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις τράπεζες και στα κρατικά ταμεία οδήγησε σε τεράστια αύξηση των οικογενειακών εισοδημάτων. Τα εισοδήματα αυτά επέστρεφαν στην ελληνική αγορά είτε με την μορφή αγοράς και κατασκευής ακινήτων, είτε με τη μορφή αγοράς πολυτελών καταναλωτικών ειδών. «Μεζονέτες και  Πόρσε Καγιέν» έγιναν η κυριότερη επιδίωξη του νεοέλληνα.

Ταυτόχρονα, τομείς που μπορούσαν να δημιουργήσουν μια εξωστρεφή οικονομία, όπως η αγροτική παραγωγή και η μεταποίηση συρρικνώθηκαν. Όταν η πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό διακόπηκε, η ελληνική οικονομία κατέρρευσε, οδηγώντας στην υπερχρέωση και  την ανεργία.
Σήμερα , είναι ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, να αποκτήσει η χώρα μας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε τομείς όπως η αγροτική παραγωγή, τα τρόφιμα, ο τουρισμός, η μεταποίηση, η τεχνολογία, η ενέργεια, οι μεταφορές.

Για να το επιτύχει αυτό όμως είναι απαραίτητη η εκ βάθρων μεταρρύθμιση της ελληνικής οιονομίας.

Μονόδρομος είναι η απελευθέρωση της από το ξεπερασμένο οικονομικό μοντέλο του «κρατισμού». Ο «κρατισμός», δηλαδή η οικονομία στην οποία σημαντικοί τομείς ανάπτυξης, όπως η ενέργεια, οι κατασκευές, οι μεταφορές, είναι στον αποκλειστικό έλεγχο του Κράτους (Δημόσιες επενδύσεις ονομάζονται…), επικράτησε ως σύστημα οικονομικής ανάπτυξης μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, όταν η ιδιωτική οικονομία ήταν κατεστραμμένη. Σταδιακά το αναπτυξιακό οικονομικό μοντέλο από «κρατισμός» εξελίχθηκε σε «πελατιασμός». Μόνο όσοι επιχειρηματίες είχαν οικονομικές συναλλαγές με το κράτος ήταν  σε ευμάρεια, οι υπόλοιποι είτε φυτοζωούσαν, είτε περιορίζονταν απλώς στα «προς το ζην».

Για να ξεφύγουμε από τον «κρατισμό» και να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες του, πρέπει να υπάρξει ένα «επενδυτικό σοκ», που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Με λίγα λόγια να αναπτυχθεί μια φιλελεύθερη οικονομία. Προϋπόθεση όμως των επενδύσεων είναι η δραστική μείωση της φορολογίας (ποιος να επενδύσει με φορολογία που αγγίζει το 70 %;), η σταθεροποίηση του φορολογικού περιβάλλοντος (πώς να εκπονηθεί επιχειρησιακός σχεδιασμός όταν κανείς δεν γνωρίζει ποιο φορολογικό καθεστώς θα ισχύει την..…επόμενη ημέρα;)  και η πρόσβαση σε ανταγωνιστική χρηματοδότηση (πώς να δανειοδοτήσουν οι τράπεζες όταν ακόμα παραμένει ζητούμενο γι αυτές η ρύθμιση των κόκκινων δανείων και αντιμετωπίζουν τρίτη και… φαρμακερή ανακεφαλαιοποίηση;

Μεγάλο μέρος της ευθύνης ανασυγκρότησης της χώρας και στήριξης της ιδιωτικής , ελεύθερης πια οικονομίας, καλούνται να σηκώσουν τα Επιμελητήρια, τα οποία πρέπει να βγουν από την απαξίωση και την αφάνεια και να ενδυναμώσουν τον επιχειρηματικό ιστό της περιοχής τους.
Με τις  επιμελητηριακές εκλογές πρέπει συνεπώς να αναδειχτούν στις διοικήσεις νέοι, καταρτισμένοι, έντιμοι και ανιδιοτελείς επιχειρηματίες, με «ανοιχτά» μυαλά,  που έχουν αντιληφθεί ότι τα επιμελητήρια δεν είναι πλέον το «δεκανίκι» της κάθε κυβέρνησης για να ελέγχει τις επιχειρήσεις αλλά το «σπίτι του επιχειρηματία» και η κύρια υποστήριξη του για την υλοποίηση των σχεδίων του. Στην φιλελεύθερη οικονομία τα επιμελητήρια θέτουν γενικότερους στόχους και υποστηρίζουν κάθε έργο που μπορεί να συμβάλλει στην επίτευξή τους. Στο χέρι κάθε επιχειρηματία είναι να μην αδιαφορήσει. Να αφυπνιστεί. Να ενημερωθεί. Να συμμετάσχει στις εκλογές και να επιλέξει διοικήσεις που μπορούν να υποστηρίξουν την καινοτομία σε κάθε νομό και ιδίως στη Μεσσηνία, η οποία διαθέτει όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, σε κάθε παραγωγικό τομέα.