Ένας «ιδανικός» ανασχηματισμός

Για να δημιουργήσει ο Α. Τσίπρας το τεράστιο Κράτος με τα χαρακτηριστικά που ονειρεύεται

Πολυαναμενόμενος ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης τις προηγούμενες εβδομάδες. Ανέμεναν όλοι από τον Πρωθυπουργό να ξεφορτωθεί τους αποτυχημένους υπουργούς του, τους κυρίως υπευθύνους για την κατεστραμμένη οικονομία, την απαξιωμένη άμυνα, την αντεθνική εξωτερική πολιτική, την διαλυμένη υγεία της χώρας. Όμως τελικά «ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν»! Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, έμεινε αμετακίνητος. Ο Ν. Κοτζιάς , ο διαπραγματευτής της επαίσχυντης συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, το ίδιο, όπως και ο Καμμένος, ο Πολλάκης, ο Παππάς….. Αντιθέτως, σε αυτούς προστέθηκαν και δεκαπέντε νέα μέλη , στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είχαν αποπεμφθεί ή δεν είχαν ξαναεκλεγεί.

Εμβληματικά πρόσωπα του ανασχηματισμού αυτού υπήρξαν δύο: ο Αλέξης Χαρίτσης και η Κατερίνα Παπακώστα. «Τι δουλειά έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;», αναρωτήθηκαν πολλοί. Πως γίνεται να ταιριάξουν στην ίδια κυβέρνηση δυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους; Τι άλλο τους συνδέει εκτός της συναισθηματικής ευφορίας που δημιουργεί η υπουργική καρέκλα;

Πολλοί ερμήνευσαν την κίνηση του Αλέξη Τσίπρα ως κίνηση τακτικής με σκοπό την διάσπαση της Δεξιάς.Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Ο Α. Τσίπρας βρήκε στο πρόσωπό της μια ένθερμη πολιτικό, που πολλές φορές στο παρελθόν με δηλώσεις της έδειξε την ξεκάθαρη στήριξή της στο συγκεντρωτικό, παλαιοκομματικό, κυβερνητικό μοντέλο που υπηρετεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τον Μάρτιο του 2017 υποστήριξε μάλιστα ότι το αίτημα των εκλογών που διαρκώς φέρει η ΝΔ (ζητώντας αλλαγή πολιτικής) «είναι γραφικό» και πρέπει να αποσυρθεί! Επί της ουσίας η κ. Παπακώστα έβρισκε γραφική την πρόταση της ΝΔ για μείωση της υπέρμετρης φορολογίας, πάταξη της γραφειοκρατίας, διάλυσης του πελατοκεντρικού συγκεντρωτικού συστήματος. Άρα; Άρα ήταν ο ιδανικός σύμμαχος για τον Αλέξη Τσίπρα.

Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Χαρίτσης ήταν ο πιο συνεπής και μεθοδικός εργάτης της Κυβέρνησης του Α. Τσίπρα. Ο άνθρωπος που με χαμηλούς τόνους υλοποιούσε τους σχεδιασμούς της. Αυτός που είχε στην αποκλειστική του αρμοδιότητα το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και το ΕΣΠΑ. Αν και η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ έδωσε ψηφισμένο και εγκεκριμένο τον εφαρμοστικό νόμο του ΕΣΠΑ 2014-2020 (έλειπαν μόνο οι προκηρύξεις) εν τούτοις κανένα έργο δεν προχώρησε αλλά , αντίθετα, το ΕΣΠΑ μετατράπηκε σε δεξαμενή κάλυψης πάγιων αναγκών του Κράτους και τρόπος δημιουργίας του υπερπλεονάσματος. Προφανώς αυτό επιθυμούσε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από το ΕΣΠΑ και συνεπώς ο αρμόδιος κρίθηκε επιτυχημένος και γι αυτό αναβαθμίστηκε. Του δόθηκε το πιο εμβληματικό , το πρώτο στην τάξη υπουργείο για μια κυβέρνηση που θέλει να τα ελέγχει όλα. Την τοπική αυτοδιοίκηση και την διαχείριση των χρηματοδοτικών της εργαλείων, την ισότητα, την ιθαγένεια, τα απόβλητα, την τοπική ανάπτυξη, την πολιτική προστασία, τα μέτρα «κοινωνικού χαρακτήρα» (όπως αντιλαμβάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τον κοινωνικό χαρακτήρα, με τη μορφή επιδομάτων) «τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών τομών που έχουν ταυτοτικά χαρακτηριστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση της Αριστεράς» (όπως επί λέξει ανέφερε ο ίδιος ο υπουργός σε συνέντευξη του).

Συνεπώς δεν τίθεται θέμα «φάντη» και «ρετσινόλαδου». Τίθεται θέμα του «τέντζερη που βρήκε το καπάκι».Έγινε ο ιδανικός ανασχηματισμός για να δημιουργήσει ο Α. Τσίπρας το τεράστιο Κράτος με τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά που ονειρεύεται.