Η ΔΕΗ και η Αριστερά

Αλλαγές και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις

Την προηγούμενη εβδομάδα, η Γερμανική Κάτω Βουλή υπερψήφισε την τεκμηριωμένη πρόταση του αριστερού συνασπισμού κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης και αποφάσισε την γενναία αύξηση του ωρομισθίου. Ο τραχύς αντικοινωνικός οικονομικός ρεαλισμός της Γερμανικής Δεξιάς, λειάνθηκε από τον ευαίσθητο κοινωνικό ιδεαλισμό της Γερμανικής Αριστεράς και δημιούργησε, εν μέσω ευρωπαϊκής κρίσης, δικαιότερο και πιο ανθρώπινο εργασιακό καθεστώς.

Στον αντίποδα, η ελληνική Αριστερά, έτσι τουλάχιστον αυτοχαρακτηρίζεται η αξιωματική μας αντιπολίτευση, παρείχε στήριξη στους επαγγελματίες συνδικαλιστές της ΔΕΗ, που απειλούσαν με διακοπές ρεύματος, εκβιάζοντας την κοινωνία. Η ελληνική Αριστερά, φάνηκε έτσι ότι, δεν επιθυμεί την κατάργηση του μονοπωλίου. Η ελληνική Αριστερά δεν επιθυμεί να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας από τον εκσυγχρονισμό και την αξιοποίηση των υπολειτουργούντων μονάδων παραγωγής. Η ελληνική Αριστερά δεν επιθυμεί η ΔΕΗ να αποκτήσει εισοδηματική ρευστότητα. Η ελληνική Αριστερά δεν επιθυμεί να ενδυναμωθεί η κοινωνική πολιτική του Κράτους, μέσω των αυξημένων εσόδων. Η ελληνική Αριστερά δεν επιθυμεί να καταθέσει προτάσεις, για βελτίωση της θέσης των ασθενέστερων χρηστών ενέργειας. Η ελληνική Αριστερά δεν επιθυμεί αλλαγές και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Η ελληνική Αριστερά, τελικά, το μόνο που επιθυμεί, είναι η πλήρης διατήρηση του Ελληνικού Κρατισμού του 1956, τότε που δημιουργήθηκε η ΔΕΗ από τον Πατριάρχη της ελληνικής Δεξιάς, Κωνσταντίνο Καραμανλή!

Αντικοινωνικότητα, Εμμονή στο Παρελθόν, Συντηρητισμός, Άρνηση αλλαγών, Έλλειψη διάθεσης συνεργασίας. Είναι προφανές. Η ελληνική Αριστερά πάσχει από κατάθλιψη. Με παρενέργεια την κρίση ταυτότητας.

Κι αυτό είναι σοβαρότατο πρόβλημα, όχι μόνο για την ελληνική Αριστερά αλλά και, κυρίως, για την ελληνική κοινωνία που βαδίζει έτσι σε βίαιες καθυστερημένες μεταρρυθμίσεις, χωρίς προτάσεις ήπιων εναλλακτικών λύσεων.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελεύθερος Τύπος» την  Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014)