Περί «κουρέματος» και άλλων δαιμονίων

δυστυχώς για όλους μας η άγνοια Νόμου δεν συγχωρείται

Δανείζομαι, παραφράζοντας, τον τίτλο του εξαίρετου μυθιστορήματος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων) για να συμβάλλω στη σωστή ενημέρωση του πολίτη και σε λίγο εκλογέα, απαντώντας, ως νομικός και όχι μόνο, σε κάποιους προβληματισμούς που απασχόλησαν όλους μας αυτές τις ημέρες.

1.- Πως και γιατί «κουρεύτηκαν» τα διαθέσιμα των Ταμείων και άλλων νομικών προσώπων. Ήταν νόμιμο;

Σύμφωνα με το άρθρο 11 του Νόμου 2469/1997, τα διαθέσιμα των ΝΠΔΔ (Νοσοκομεία, ΟΤΑ, Πανεπιστήμια κλπ) και των Ασφαλιστικών Φορέων κατατίθενται υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδος. Όλα τα διαθέσιμα μαζί συνιστούν το Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Φορέων (στο εξής για λόγους συντομίας Κ.Κ.)

Αυτό το Κ.Κ. αποτελεί ομάδα περιουσίας, η οποία ανήκει εξ αδιαιρέτου στους συμμετέχοντες σε αυτό ανωτέρω φορείς, ανάλογα με το ύψος της μερίδας τους, δηλ. ανάλογα με το πόσα χρήματα έχουν καταθέσει σε αυτό.

Όλα τα ΝΠΔΔ και οι ΑΦ που συμμετέχουν σε αυτό το Κ.Κ εκπροσωπούνται, δικαστικά και εξώδικα, σε όλες τις έννομες σχέσεις τους, που αφορούν στη διαχείριση αυτού του Κεφαλαίου και στα δικαιώματα που έχουν στο ενεργητικό του, από την Τράπεζα της Ελλάδος. Δηλαδή με Νόμο, ορίζεται ότι δεν μπορεί ο κάθε συμμετέχων στο Κ.Κ. να ασκεί πράξεις διαχείρισης, να διαθέτει όπως νομίζει τα χρήματα του κλπ.

Το ενεργητικό του Κ.Κ. επενδύεται σε κινητές αξίες του Ελληνικού Δημοσίου δηλ. και σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Ο Νόμος δεν αναφέρει «δύναται να επενδυθεί» αλλά : επενδύεται. Δηλ. υποχρεωτικά. Συνεπώς καταλαβαίνουμε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος , όπως ήταν υποχρεωμένη από το Νόμο, επένδυσε το ενεργητικό του Κ.Κ σε ομόλογα ή και σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η σχετική ερώτηση του Αλέξη Τσίπρα και του Γιώργου Καρατζαφέρη στη Βουλή προς τον Πρωθυπουργό, η οποία ομιλούσε περί «δυνατότητας επένδυσης σε ομόλογα», δεν αφορούσε στο Κ.Κ αλλά σε «καταθέσεις σε λογαριασμούς ταμειακής διαχείρισης».

Για αυτές τις καταθέσεις πράγματι η ΤτΕ έχει απλώς τη δυνατότητα να τις επενδύσει σε ομόλογα. Άλλο το Κ.Κ και άλλο οι καταθέσεις σε λογαριασμούς ταμειακής διαχείρισης. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Το «κούρεμα» όμως των διαθεσίμων του Νοσοκομείου «Αγ. Αναργύρων», στο οποίο αφορούσε η ερώτηση , προήλθε από τη συμμετοχή του στο Κ.Κ.

Η διαχειριστική χρήση είναι ένα ημερολογιακό εξάμηνο, στο τέλος του οποίου οι καθαρές πρόσοδοι (τα κέρδη) κατανέμονται στους δικαιούχους ανάλογα με το ύψος και τη διάρκεια της συμμετοχής τους στο Κ.Κ.

Η Τράπεζα της Ελλάδος στέλνει γραπτή ενημέρωση κάθε εξάμηνο στους συμμετέχοντες στο Κοινό Κεφάλαιο, για το πόση είναι η αξία της συμμετοχής τους σε αυτό και για το πόσα είναι τα κέρδη από τη διαχείριση του, τι ποσό μπορεί να αναληφθεί κλπ. Ο Νόμος συνεχίζει αναφέροντας ότι το εάν θα συμμετείχε η Τράπεζα της Ελλάδος, με τις κινητές αξίες που διαχειριζόταν, στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, κατ' εφαρμογή του προγράμματος για την Αναδιάταξη του Ελληνικού Χρέους, στο γνωστό σε όλους μας PSI ή «κούρεμα» ήταν μια απόφαση που αφορούσε την Τράπεζα της Ελλάδος και κανέναν άλλο. «Τα στελέχη δε της Τράπεζας της Ελλάδος, κατά την άσκηση της αρμοδιότητας τους αυτής δεν υπέχουν καμία ευθύνη, ποινική, αστική, διοικητική ή άλλη», συνεχίζει το ίδιο άρθρο του Ν. 2469/1997.

Οι συμμετέχοντες στο Κ.Κ έχουν, ανά πάσα στιγμή, τη δυνατότητα να ζητήσουν από την ΤτΕ την ανάληψη συγκεκριμένων ποσών, μέχρι την αξία της καταθέσεως τους στο Κοινό Κεφάλαιο, ενώ η Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να τους το αποδώσει. Κατά κανόνα μπορεί να αναληφθεί ολόκληρη η συμμετοχή αλλά σε περιπτώσεις τεραστίων χρηματικών ποσών μπορεί να μπαίνει από τον διοικητή της ΤτΕ ένα πλαφόν.

Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι: το που πήγαιναν τα διαθέσιμα όλων των ανωτέρω φορέων, το ότι «υποχρεωτικά» κατατίθενται στην ΤτΕ, το πως επενδύονταν , ποιος τα διαχειριζόταν, πόσες προσόδους είχαν από την επένδυση, το ότι η ΤτΕ είχε την αποκλειστική διαχείριση τους και «υποχρεωτικά» τα μετέτρεπε σε κινητές αξίες του Ελληνικού Δημοσίου το γνώριζαν ή όφειλαν να το γνωρίζουν όλοι οι συμμετέχοντες στο Κ.Κ.

Δυστυχώς για όλους μας η άγνοια Νόμου δεν συγχωρείται....
Οι ευθύνες δηλαδή που υπάρχουν για τις τεράστιες απώλειες που υπέστησαν όλα τα Νοσοκομεία, ΤΕΙ , Ταμεία αλληλοβοήθειας κλπ, δεν είναι ποινικές . Μακάρι να ήταν...

Οι ευθύνες είναι πολιτικές. Και οι πολιτικές ευθύνες αποδίδονται στους υπευθύνους μέσα από τις κάλπες, οι οποίες σε λίγο καιρό ανοίγουν .
Χρέος στα παιδιά μας είναι να τις αποδώσουμε σε εκείνους που τους αναλογούν, σε εκείνους που δημιούργησαν με Νόμους την τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία της Ευρώπης, όπου δουλεύαμε όλοι για να συντηρούμε το σπάταλο Κράτος!

2.- Γιατί ούτε οι δικηγόροι κατάφεραν να προστατέψουν τα χρήματα τους; Αγνοούσαν κι αυτοί τους Νόμους ;

Ο Λογαριασμός Ενισχύσεως και Αλληλοβοήθειας Δικηγόρων Καλαμάτας (ΛΕΑΔΚ), είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), που συστήθηκε το 1999, όπως και όλοι Λ.Ε.Α.Δ των δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας.

Μέχρι το 1999 υπήρχαν τα Ταμεία Προνοίας σε κάθε Δικηγορικό Σύλλογο, με τους ίδιους σκοπούς που έχουν σήμερα οι Λ.Ε.Α.Δ. Τα Ταμεία Προνοίας όμως, ήταν ΝΠΔΔ και συνεπώς υποχρεώνονταν να καταθέτουν τα διαθέσιμα τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, κατά τα ανωτέρω. Οι Δικηγόροι της Χώρας διαπίστωσαν τότε ότι θα δουλεύουν και δεν θα διαχειρίζονται τα χρήματα τους. Γι αυτό λοιπόν διέλυσαν τα Ταμεία Προνοίας και δημιούργησαν τους Λ.Ε.Α.Δ ως Ν.Π.Ι.Δ. Τα χρήματα αυτών των Λ.Ε.Α.Δ , και του Λ.Ε.Α.Δ Καλαμάτας φυσικά, μπορούσαν πλέον να κατατίθενται σε όλες τις εμπορικές Τράπεζες. Και αυτό έγινε. Τα χρήματα του ΛΕΑΔΚαλαμάτας είναι κατατεθειμένα σε καταστήματα εμπορικών τραπεζών στην Καλαμάτα.

Το χρηματικό ποσό των 191.000 € των δικηγόρων Καλαμάτας, που είναι κατατεθειμένο στο Κ.Κ στην Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι του Λ.Ε.Α.Δ Καλαμάτας αλλά παραμένει εκεί από το 1999 που διαλύθηκε το «Ταμείο Προνοίας Δικηγόρων Καλαμάτας».

Το σύνολο των διαθεσίμων των παλαιών Ταμείων Προνοίας των Δικηγορικών Συλλόγων της Χώρας, που φυσικά ήταν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο Κ.Κ. και δεν ζήτησαν να τα αναλάβουν οι Δ.Σ πριν την διάλυση των Ταμείων Προνοίας (δεν γνωρίζω το λόγο αυτής της ενέργειας) ανέρχεται συνολικά στο ποσό των 2.000.000€.

Από το 1999 και εφεξής οι Δ. Σ της Χώρας είναι σε διαμάχη (όχι δικαστική) με την Τράπεζα της Ελλάδος, σχετικά με το εάν δικαιούνται και με ποιο τρόπο να πάρουν πίσω τα χρήματα αυτά, τα 2.000.000€. Υπάρχουν διάφορα νομικά κωλύματα , των οποίων η ανάλυση θα κουράσει.

Οι δικηγόροι της Χώρας (συμπεριλαμβανομένων των δικηγόρων της Καλαμάτας) δεν ξεκινήσαμε μέχρι σήμερα δικαστικό αγώνα για να τα διεκδικήσουμε. Στην τελευταία Γενική Συνέλευση του Λ.Ε.Α.Δ.Καλαμάτας πληροφορηθήκαμε ότι αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε τώρα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Αλλά πάντως, αφού νόμιμα ήταν κατατεθειμένα στην ΤτΕ , το ίδιο ...νόμιμα «κουρεύτηκαν». Και όταν και εάν καταφέρουμε να τα «πάρουμε πίσω», θα είναι πλέον 58.000 € και όχι 191.000€. Εάν παρά ταύτα πάρουμε πίσω και τα 191.000€ θα είναι γιατί θα κριθεί πως κακώς βρίσκονταν εκεί που βρίσκονταν (στο Κ.Κ) και όχι διότι «παρανόμως κουρεύτηκαν».

Αυτονόητο είναι ότι οι μηνύσεις, οι συλλήψεις και τα αυτόφωρα των τελευταίων ημερών, εις βάρος απλών υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος, είναι κινήσεις που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν μας τιμούν ως δικηγόρους. Αυτά προς αποκατάσταση της νομικής αλήθειας και του επιστημονικού κύρους των μαχόμενων συναδέλφων μου.

3.- Είναι παράνομες οι χρεώσεις της ΔΕΗ για τις «υπηρεσίες κοινής ωφέλειας»;

Σύμφωνα με το άρθρο 29 του Ν. 2773/1999 ο Υπουργός Ανάπτυξης , προκειμένου να εγκρίνει τα τιμολόγια σύνδεσης και χρήσης του εθνικού δικτύου ηλεκτρικού ρεύματος, λάμβανε υπ' όψιν του, μεταξύ άλλων, τις δαπάνες, στις οποίες προέβαιναν οι κάτοχοι αδείας παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, (όχι μόνο η ΔΕΗ), προκειμένου να συμμορφωθούν στις υποχρεώσεις, που τους επιβάλλονταν από το κράτος, για την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Ως γνωστόν, το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και συνεπώς ο έχων την άδεια να το παρέχει στους πολίτες υποχρεώνεται να τηρήσει κάποιες δεσμεύσεις, που του επιβάλλονται από το Κράτος, δηλ. δεν είναι τελείως ελεύθερος να διαθέσει το εμπόρευμα του, όπως θα ήθελε και θα του επέτρεπαν οι νόμοι της Ελεύθερης Αγοράς.

Πράγματι, το άρθρο αυτό καταργήθηκε με τον νέο Νόμο 4001/2011 , που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ τον Αύγουστο του 2011.
ΟΜΩΣ καταργήθηκε, διότι ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ από το άρθρο 140 του Ν.400Ί/20Ί1.
Σύμφωνα με το νέο αυτό άρθρο, ό,τι έκανε παλιότερα, σχετικά με τις εγκρίσεις των τιμολογίων ο Υπουργός Ανάπτυξης, τώρα πια το κάνει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας(Ρ.Α.Ε). Ουσιαστικά δηλ. τίποτα δεν άλλαξε. Και τα δύο αυτά άρθρα, το καταργηθέν και το νέο, ήταν βήματα προς την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας στη Χώρα μας.

Η ΔΕΗ, που είχε πιθανότατα προμηθευτεί τόνους από το γνωστό σε όλους μας προ-τυπωμένο μπλε και κόκκινο χαρτί (άλλωστε λεφτά υπήρχαν...), δεν τελείωσε, προφανώς τις προμήθειες της μέχρι σήμερα και προκειμένου να το πετάξει ή να προβαίνει σε διορθώσεις, το χρησιμοποιεί μέχρι να τελειώσει. Τόσο απλά!
Μα καλά και η προσωρινή διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαμάτας; Με κίνδυνο να υπεραπλουστεύσω, και συνεπώς να υποτιμήσω, την διαδικασία της Δίκης ενώπιον των Πολιτικών Δικαστηρίων αναφέρω τα εξής: Ο Δικαστής συνεπικουρείται κατά την διαδικασία της Απονομής της Δικαιοσύνης από τους Δικηγόρους (συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης) των δύο πλευρών. Οι Δικηγόροι περιγράφουν στο Δικαστή τα γεγονότα και τους Νόμους, όπου αυτά στηρίζονται και τον καλούν να κρίνει υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Στην περίπτωση της ανωτέρω προσωρινής διαταγής , που έκανε το γύρο των τηλεοπτικών παραθύρων και του διαδικτύου, ο Δικαστής συνεπικουρήθηκε μόνο από τον Δικηγόρο της μιας πλευράς, του αιτούντος. Ο Δικηγόρος της ΔΕΗ απουσίαζε. Συνεπώς στον Δικαστή δείχτηκε μόνο η μια πλευρά του Νομίσματος της Αλήθειας και εκδόθηκε αυτή η μοιραία απόφαση.

Επί ...του πιεστηρίου πληροφορήθηκα ότι Βουλευτής του ΛΑΟΣ πραγματοποιεί σήμερα και σχετική ερώτηση στη Βουλή. Τι να σχολιάσω επ' αυτού; Εδώ η Νομική Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Προεκλογική περίοδος γαρ! Όλοι οι διακονούντες την ψήφο μας αναζητούν απεγνωσμένα λεκτικές «οβίδες κρότου - λάμψης» προς εκτόξευση.

Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελευθερία» τον Μάρτιο του 2012