Φεστιβάλ Χορωδιών

Κάποιες μελαγχολικές σκέψεις…..

Ένα καλοκαίρι πέρασε και κατά τη διάρκειά του, ως είθισται, διοργανώθηκαν ανά την επικράτεια πλήθος φεστιβαλικών εκδηλώσεων. Κάποιες ξεχώρισαν. Όπως το δικό μας Φεστιβάλ Χορού και το «Αναγγενησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου».
Στην Κρήτη, ένας Ρεθύμνιος συνθέτης ανέλαβε εθελοντικά ως υπεύθυνος προγραμματισμού. Όλες οι χορωδίες του Ρεθύμνου (παιδικές, νεανικές και ενηλίκων), μουσικά σύνολα ντόπιων και φιλοξενούμενων καλλιτεχνών, λύκεια, γυμνάσια, θεατρικές και χορευτικές ομάδες ερμήνευσαν, με διαδοχικές στάσεις στις διάφορες γωνιές της πόλης, τους 10.000 στίχους από τον «Ερωτόκριτο» του Βιντσέντζου Κορνάρου.  Τα έξοδα κάλυψαν ντόπιοι χορηγοί. Η αντιδήμαρχος της πόλης, συνεπικουρούμενη από μια Ρεθύμνια μουσικολόγο και από έναν ντόπιο μηχανολόγο συντόνισαν την όλη προσπάθεια. Όλη η πόλη  έγινε κοινωνός μιας παράδοσης αιώνων, όλη η πόλη ζούσε ενθουσιωδώς τη γιορτή.
«Μελέτη έχει δείξει», αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο διευθυντής της Tate Modern, Chris Dercon, «ότι σε χώρες όπου η συμμετοχή στην κουλτούρα είναι πιο έντονη, οι άνθρωποι είναι πιο χαρούμενοι.». Ευεξήγητο . Η συλλογική προσπάθεια, η συνεργασία, η ανταλλαγή απόψεων, ο προβληματισμός πάνω σε ερωτήματα και ανησυχίες, των οποίων η απάντηση δεν μπορεί να βρεθεί  στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση,  εκπαιδεύουν τους συμμετέχοντες και συμβάλλουν στην άνοδο του πολιτιστικού τους επιπέδου.
Παράλληλα, στόχος των Δήμων που διοργανώνουν φεστιβάλ είναι να αναδείξουν και να αξιοποιήσουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου τους και τα ενδιαφέροντα των κατοίκων τους, να προσφέρουν γνώση και φαντασία στις επόμενες γενιές των δημοτών τους, να δώσουν κίνητρα για εθελοντική προσφορά.
Μια διοργάνωση, λοιπόν, για να παράγει πολιτισμό και μέσω αυτού ψυχική ανάταση στους δημότες, πρέπει να στηριχτεί σε τρεις πυλώνες: Συλλογικότητα, Συνεργασία, Εθελοντισμός.
Δεν μπορεί παρά να μελαγχολήσει λοιπόν κάποιος, όταν σκεφτεί πως στην Καλαμάτα ο Δήμος ανέθεσε σε μια γερμανική εταιρεία διοργάνωσης καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, το Φεστιβάλ Χορωδιών.
Ο δήμος Καλαμάτας δεν συνεργάστηκε με  καμιά χορωδιακή ομάδα της πόλης, με κανένα σύλλογο, ούτε καν με τους  εργαζόμενους (διοικητικούς και εκπαιδευτικούς) της ΦΑΡΙΣ, του πολιτιστικού οργανισμού, που έχει συσταθεί γιαυτόν το σκοπό. Αγνόησε και υποβάθμισε την προσφορά όλων αυτών στον πολιτισμό της πόλης και ανέθεσε τη διοργάνωση σε μια  γερμανική …βιομηχανία.  
Όμως αναζητούνται εθελοντές. Είναι απορίας άξιον για το πώς εκλαμβάνουν οι διοικούντες το Δήμο Καλαμάτας τον εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός, πράγματι, θα έπρεπε να είναι ένας από τους πυλώνες του Φεστιβάλ, ώστε αυτό να αποκτήσει αυξημένη προστιθέμενη πολιτιστική αξία. Ο εθελοντισμός , θα καλείτο να αναπληρώσει τα κενά που πιθανόν θα δημιουργούνταν και  θα συνέβαλλε στην αντιμετώπιση  οικονομικών προβλημάτων, ενώ, ταυτόχρονα,  θα προήγαγε  την συλλογικότητα και τη συνεργασία και θα ενδυνάμωνε την κοινωνική συνοχή.
 Όμως στην περίπτωση του Δήμου Καλαμάτας, επιλέχθηκε , αντί της συν – δημιουργίας, η αγορά ενός πολιτιστικού πακέτου (στην ιστοσελίδα της εταιρείας στο διαδίκτυο εντυπωσιάζει η ποικιλία και το παγκόσμιο δίκτυο διανομής) και μάλιστα με απευθείας ανάθεση και σε τσουχτερή τιμή. Η εταιρία που ανέλαβε τη διοργάνωση υποθέτω ότι θα καλύψει όλες τις υπηρεσίες. Συνεπώς,  ποιος ο ρόλος των  εθελοντών; Πέραν των   χειροκροτητών της δήθεν δημοτικής διοργάνωσης ή των χρήσιμων κορόιδων, δεν βρίσκω άλλον να σκεφτώ.  
    Για τη χρηματοδότηση των τεσσάρων ημερών του  Φεστιβάλ, θα εκταμιευτούν από το ταμείο του Δήμου περίπου εκατό χιλιάδες ευρώ. Υποθέτω ως αμοιβή της διοργανώτριας εταιρίας, διότι οι χορωδοί θα καταβάλλουν για την συμμετοχή τους, ανά ομάδα και  διαγωνιστική κατηγορία, προκαταβολικά, διακόσια ευρώ στην εταιρεία και θα καλύψουν μόνοι τα έξοδα τους, μετάβασης και διαμονής.
Ακούω ήδη τις φωνές που με κατηγορούν για άδικη κριτική. Τόσο χρήμα θα κινηθεί στην πόλη..…
Η οικονομική ανάπτυξη είναι πολιτισμός, όπως έγραψε ο Κ. Θεοτόκης ήδη από το 1922 στο βιβλίο του «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους», αλλά δεν μπορεί η πολιτιστική αξία να υπολογίζεται με βάση τα έσοδα. Αρκετά δεινά μας έφερε η δικτατορία του ωφελιμισμού, ας μην προσθέσουμε ακόμα ένα.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελευθερία του Σαββατοκύριακου» το Σάββατο 10 / την Κυρικαή 11 Οκτωβρίου 2015)