«Πρωτοφανής ηρεμία»

Η αίσθηση του κοινού συμφέροντος συγκράτησε την αγανάκτηση

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια στη χώρα μας βιώνουμε την πλήρη ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης.

Η οικονομία κατέρρευσε. Η εργασία συρρικνώθηκε. Ο κοινωνικός ιστός διερράγη. Οι θεσμοί έχασαν το κύρος τους και έπαψαν να λειτουργούν. Οι δικαστές προβαίνουν σε αγωνιώδη προσπάθεια να απονείμουν Δίκαιο, μέσα σε ρευστό και συνεχώς εναλλασσόμενο νομοθετικό περιβάλλον. Η Κυβέρνηση αλλάζει και ξανααλλάζει πρόσωπα, με κριτήριο την εύρεση υπηρετών που δεν θα διστάσουν να αναμετρηθούν με το περίφημο «πολιτικό κόστος». Η Βουλή σπεύδει να δημιουργήσει με πολυνομοσχέδια – σκούπα ό,τι δεν δημιούργησε την τελευταία τριακονταπενταετία. Όλοι μας υφιστάμεθα τις οδύνες γέννησης ενός άλλου Κράτους.

Θα περίμενε κανείς λοιπόν, μέσα σε τέτοιο ορυμαγδό, μέσα σε τέτοια ριζική αναδιανομή, να δημιουργηθεί διχασμός και αλληλοσπαραγμός. Οι μη έχοντες και μη κατέχοντες, εναντίον των εχόντων και κατεχόντων. Οι πεινασμένοι, εναντίον των χορτάτων. Οι απελπισμένοι εναντίον, των βολεμένων. Οι «συστημικοί» εναντίον των μεταρρυθμιστών.

Κι όμως οι Έλληνες φαίνεται να βιώνουμε τις αλλαγές (ή βίαιες ανατροπές, όπως το βλέπει κανείς) με πρωτοφανή ηρεμία και στωικότητα. Με σύνεση και αξιοθαύμαστη υπομονή. Παρά τις μεμψιμοιρίες κάποιων που δυσανασχετούν γι αυτά που χάνουν και κάποιων που διεκδικούν περισσότερα, είναι προφανές ότι οι Έλληνες είμαστε κατά βάση ενωμένοι και δείχνουμε αποφασισμένοι. Αντιληφθήκαμε προφανώς το κοινό συμφέρον διάσωσης της πατρίδας μας και ενωθήκαμε γύρω από αυτό. Αυτή η αίσθηση του κοινού συμφέροντος συγκράτησε την αγανάκτηση, έκλεισε τα αυτιά μας στις δημαγωγικές προσκλήσεις στη Χώρα του Τάνγκο και οδήγησε στη ψύχραιμη επιλογή συναινετικής κυβέρνησης, πολιτικών που δεν φοβούνται να εκτεθούν, να σκεφτούν, να αναθεωρήσουν, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και το πολιτικό κόστος. Κατακτήσαμε δηλαδή την απλή σοφία των Πολιτών, η οποία, κατά τον Σόλωνα, βρίσκεται στη σωστή επιλογή αρχόντων.

Γνωρίζουμε πλέον αυτό που πρώτος ο Περικλής υπενθύμισε στους Αθηναίους: «Όσο και εάν ένας ιδιώτης ευτυχεί στις ιδιωτικές του υποθέσεις, καταστρέφεται και ο ίδιος μαζί με την πατρίδα του, αν καταστραφεί εκείνη. Αν όμως δυστυχήσει, ενώ η πατρίδα του ευημερεί, έχει πολλές ελπίδες να σωθεί. Αφού λοιπόν η πολιτεία μπορεί να αντέξει στις δυστυχίες των πολιτών της, ενώ οι πολίτες δεν μπορούν να αντέξουν τη δυστυχία της πολιτείας, πως είναι δυνατόν να μη τη βοηθήσουμε;» (Θουκυδίδης 2.60 μτφ Άγγελος Βλάχος)

(Δημοσιεύτηκε στην εφημ. «Ελεύθερος Τύπος» το Σάββατο 9 Αυγούστου 2014)