Το αδιέξοδο του Υπουργού

"Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα" (Παύλος Μπακογιάννης )

Ούτε τριακόσιες, ούτε πεντακόσιες αλλά σχεδόν εννιακόσιες λέξεις δαπάνησα τις προάλλες για να δημιουργήσω ένα εύληπτο άρθρο, όπου εξηγούσα τις έννοιες  «διαχωρισμός των εξουσιών», «θεσμοί», «ανεξάρτητες αρχές»,  την τεράστια σημασία τους για τη Δημοκρατία και την κοινωνική ευημερία και το πόσο βάναυσα προσβάλλονται εσχάτως στη χώρα μας.

Ώσπου, ένα βράδυ, παρακολούθησα την τηλεοπτική συνέντευξη του πιο  προβεβλημένου υπουργού της κυβέρνησης και διαπίστωσα ότι θα μπορούσα με μία μόνο φράση να περιγράψω όλο το λεξιλόγιο της Δημοκρατίας.

«Κύριε υπουργέ,γιατί δείξατε τόση βιασύνη στη ρύθμιση του τοπίου των ΜΜΕκαι φτιάξατε αυτόν τον νόμο που παρακάμπτει το ΕΣΡ;» τον ρώτησε η μειλίχια δημοσιογράφος.

«Τι να κάνουμε κυρία μου», απάντησε, «βρεθήκαμε σε αδιέξοδο με τη μη σύσταση του ΕΣΡ». Ομολόγησε δηλαδή, με πρωτοφανή κυνισμό, πως η κυβέρνηση, αντί  να επιδιώξει συναίνεση, προτείνοντας και ξαναπροτείνοντας διάφορα πρόσωπα,που θα ικανοποιούσαν τα κριτήρια όλων των κομμάτων της Βουλής, ώστε να επιτευχθεί η πλειοψηφία που απαιτεί το Σύνταγμα, προτίμησε να παρακάμψει τα «δημοκρατικά εμπόδια», τα οποία οδηγούσαν τις όποιες προθέσεις της σε «αδιέξοδο».

Όλες οι θεσμικές δικλείδες ασφαλείας λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, χαρακτηρίστηκαν «αδιέξοδο», επειδή δεν του επέτρεπαν να πράξει κατά  βούλησή….…

Και τότε εγώ μεμιάς σκέφτηκα  πως, τελικά δεν χρειάζονταν να πλατειάσω τόσο στο άρθρο μου. Αρκούσαν μόλις είκοσι εννέα λέξεις: «Αυτό είναι το μεγαλείο της Δημοκρατίας: Μπορεί με την λειτουργία των θεσμών και τον διαχωρισμό των εξουσιών της να φέρνει σε… αδιέξοδο κάθε άνομη σκέψη, κάθε αλαζόνα διαχειριστή της». Φυσικά δεν κόμισα γλαύκα εις Αθήνας. Είχε προηγηθεί η διάσημη φράση του αείμνηστου δημοκράτη αγωνιστή Παύλου Μπακογιάννη, που έλεγε πως «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Απλά πλέον μπορεί ο καθένας να καταλάβει εύκολα τι σημαίνει το να έχουμε υπουργό σε αδιέξοδο…….