Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος - Μεθώνη Κοινή λογική

Της Πιπίνας Π. Κουμάντου

Έχουμε κάνει διαχρονικά τις επιλογές μας ως χώρα. Για τις μετακινήσεις μας επιλέξαμε το λεγόμενο «αμερικανικό μοντέλο» ήτοι τους αυτοκινητόδρομους.  Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 επενδύσαμε τεράστια  ευρωπαϊκά κονδύλια για την  δημιουργία τους. Ωστόσο κάναμε σοβαρά λάθη. Επιδιορθώσεις, αντί για νέες κατασκευές. Ελλιπείς ή ανύπαρκτες συνδέσεις με αεροδρόμια, λιμάνια, σταθμούς.

Επίσης ,πολλοί από τους αυτοκινητόδρομους αυτούς έγιναν επάνω στις παλιές χαράξεις των δρόμων του 1930, των δρόμων που προορίζονταν να εξυπηρετούν εκείνη την  Ελλάδα και τις ανάγκες μετακίνησης των κατοίκων της.

Για παράδειγμα , ο  αυτοκινητόδρομος   που συνδέει την Αθήνα με την Θεσσαλονίκη έγινε με την διαπλάτυνση και τον εκσυγχρονισμό του παλαιού. Αποτέλεσμα; Ένα μικρό τροχαίο, μια απώλεια λαδιών, μια μικρή συντήρηση υποδομής , μπορούν να επιφέρουν καθυστερήσεις τριών και τεσσάρων ωρών ή να κόψουν την Ελλάδα  κυριολεκτικά στα δύο! Γιατί δεν υπάρχει ενναλακτική διαδρομή! Εάν είσαι τυχερός και δεν συμβεί τίποτα από τα παραπάνω στην διάρκεια του ταξιδιού σου, τότε , ναι , θα φτάσεις σύντομα και με ασφάλεια στον προορισμό σου. Αλλιώς…

Στον αντίποδα ο , εντελώς νέας χάραξης, αυτοκινητόδρομος Κόρινθος – Τρίπολη- Καλαμάτα. Σύγχρονος, ταχύς, ασφαλής. Δρόμος πρότυπο που όλοι απολαμβάνουμε να διασχίζουμε.

Οποιοσδήποτε με κοινή λογική θα περίμενε ότι αυτό το τελευταίο πρότυπο θα ακολουθούνταν για να κατασκευαστεί ο νέος αυτοκινητόδρομος Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη. Όμως όχι…

Αντί για την νέα χάραξη, με τις έτοιμες και πληρωμένες μελέτες, τεχνικές και περιβαλλοντικές, επιλέχθηκε από τους ιθύνοντες του υπουργείου, εντελώς ακατανόητα, η παλιά. Αυτή που έγινε το 1937! Αντί να απαλλοτριωθούν και να αποζημιωθούν χωράφια, θα απαλλοτριωθούν και θα αποζημιωθούν σπίτια και επιχειρήσεις. Αντί να κατασκευαστεί κλειστός αυτοκινητόδρομος που θα οδηγεί στις αμμουδερές παραλίες της Πύλου και της Μεθώνης, θα γίνει ένας δρόμος με δεκατρείς κυκλικούς ισόπεδους κόμβους σε απόσταση δεκαέξι χιλιομέτρων! Θα υψωθούν γέφυρες έξι μέτρων που θα αποκόψουν την παραλία από την Μεσσήνη και τις δημοτικές της παραθαλάσσιες ενότητες. Θα ξηλωθούν και θα ξανατοποθετηθούν δίκτυα ενέργειας, τηλεπικοινωνιών και οπτικών ινών! Ράβε ξήλωνε, δουλειά να μην σου λείπει! Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…. Ήμουνα νια και γέρασα…Ο σοφός λαός μας έχει πολλά αποφθέγματα για να περιγράψει, παλινωδίες, ακυρώσεις,  καταστάσεις που ταλαιπωρούν την Ελλάδα από ιδρύσεως της.

Ο δρόμος αυτός είναι αδήριτη  ανάγκη για τους Μεσσήνιους, αφού συνδέει την πρωτεύουσα του νομού με τον παραδεισένιο, τόσο από πλευράς γεωργικής παραγωγής όσο και από πλευράς τουρισμού, δυτικό της άξονα. 

Δεν είμαι υποχρεωμένη να τοποθετηθώ και μάλιστα δημοσίως. Θα μπορούσα προεκλογικά να το αποφύγω. Όμως έχω μάθει να «αγαπώ την ευθύνη» και τα δεδομένα που τέθηκαν υπόψιν μου, από τους ανήσυχους κατοίκους των οποίων τα σπίτια και οι επιχειρήσεις  πλήττονται, με οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, στην κοινή λογική της νέας χάραξης.