Ψηλά το κεφάλι!

Κάποτε ήταν αξιοπρεπής επαγγελματίας.

Ώμοι κυρτωμένοι. Κεφάλι σκυφτό. Βλέμμα μελαγχολικό, γεμάτο απόγνωση. Βήμα αργό, σκεπτικό. Κάποτε ήταν αξιοπρεπής επαγγελματίας. Σήμερα πηγαίνει ικέτης στο δικαστήριο. Ζητά να γλυτώσει το σπίτι του από τον πλειστηριασμό. Να ρυθμίσει τα δάνεια του. Ξέρει ότι αυτό το δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται στους εμπόρους. Όμως επιμένει . Είναι η φρούδα ελπίδα πως μπορεί κάτι να διασώσει….. Ας είναι μόνο η αξιοπρέπεια του. Τουλάχιστον θα ξέρει ότι προσπάθησε…..
Συμπληρώνω σε λίγες μέρες είκοσι πέντε χρόνια μάχιμης δικηγορίας. Τα είκοσι από αυτά τα πέρασα εκπροσωπώντας Τράπεζες. Τα πέντε τελευταία είμαι αναγκασμένη να παρίσταμαι σε αιτήσεις υπερχρεωμένων, εκπροσωπώντας τες. Ποτέ δεν αισθάνθηκα τόσο αγανακτισμένη, τόσο λυπημένη, όσο τις τελευταίες ημέρες. Είναι γιατί πλέον στα δικαστήρια έχουν πάψει να έρχονται όσοι δανείστηκαν για να ζήσουν τη «μεγάλη ζωή». Πλέον εμφανίζονται απελπισμένοι επαγγελματίες. Άνθρωποι που πνίγηκαν στα χρέη, έκλεισαν τα μαγαζιά τους και πήγαν να δουλέψουν εργάτες ή, το χειρότερο, έμειναν άνεργοι. Άνθρωποι της «μεσαίας τάξης», της ραχοκοκκαλιάς της ελληνικής οικονομίας, που λύγισε υπό το βάρος των φόρων, των εισφορών, της κρατικής  στάσης πληρωμών, της έλλειψης ρευστότητας. Άνθρωποι που πίστεψαν στις εύκολες λύσεις, στις ψεύτικες υποσχέσεις που μοίρασαν αφειδώς ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ.
Σε 26 δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζεται ο πλούτος που χάθηκε τα τελευταία δύο χρόνια. Δηλαδή κάτι παραπάνω από 6.000 ευρώ για κάθε νοικοκυριό. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών , παρά τα σκληρά εισπρακτικά μέτρα, αυξήθηκαν. Ο δε «δείκτης φτώχειας», όπως ανακοινώθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος από -7,1% που ήταν το 2014 επί κυβερνήσεως Σαμαρά, ανέβηκε στο +8%, δηλαδή πλέον 1.500 000 πολίτες στερούνται τα στοιχειώδη…
Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι κουράστηκαν να περιμένουν την ανεύθυνη και  ιδεοληπτική κυβέρνηση να ρυθμίσει επιτέλους τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, που ανοίγουν, κάθε μέρα και περισσότερο, τη «μαύρη τρύπα» του ασφαλιστικού και «πνίγουν» την αγορά. Σας διαβεβαιώνω επίσης ότι δεν νοιάζονται καθόλου ούτε για τα εγκαίνια δρόμων (ποιος να ταξιδέψει, να πάει που, με τι λεφτά;), ούτε για τις φαφλατάδικες δηλώσεις τύπου «Γκόρτσου», που τα συνοδεύουν.
Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα οδικό χάρτη ανάπτυξης, που θα την βγάλει από τον λαβύρινθο. Εκατό δισεκατομμύρια ευρώ πρέπει να «πέσουν» στην πραγματική οικονομία. Αλλά ….ποιος τρελός θα μας τα εμπιστευτεί , όταν ξέρει ότι θα πληρώσει σε φόρους πάνω από το 70 % των εισοδημάτων του; Όταν γνωρίζει ότι για κάθε πεντακόσια ευρώ που δίνει στους εργαζομένους του, περίπου χίλια «πετάγονται» στα αδηφάγα ασφαλιστικά ταμεία; Πως θα ανοίξουν νέες δουλειές, όταν η κυβέρνηση εχθρεύεται την επιχειρηματικότητα; Πως θα επιστρέψουν για να προσφέρουν στην ανάπτυξη του τόπου οι πεντακόσιες χιλιάδες έλληνες επιστήμονες, χωρίς κίνητρα; Πόσα χρήματα θα συνεχίσουμε να σπαταλάμε καθημερινά για να πληρώνουμε «την ακριβότερη ενέργεια στην Ευρώπη» (όπως τη χαρακτήρισε ο Ζ. Κ. Γιουνκέρ); Ως πότε θα πληρώνουμε από την τσέπη μας , ως και διακόσιες χιλιάδες ευρώ το τετράωρο, τις διάφορες «στάσεις εργασίας»; Ως πότε θα ανεχόμαστε τις πολυδάπανες «φαραωνικές» επισκέψεις υπουργών και παρατρεχάμενων;
Τα ερωτήματα που καθημερινά μας βασανίζουν είναι πολλά. Όμως δεν έχουμε καιρό για απογοητεύσεις και μεμψιμοιρίες. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια Κυβέρνηση ικανή να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του λαού της, να εργαστεί ευσυνείδητα και να τον βοηθήσει να σηκώσει πάλι «ψηλά το κεφάλι».Αυτός είναι ο νέος πατριωτισμός. Έτσι θα διαμορφώσουμε την ιστορία μας. Με δραστική μείωση φόρων και εισφορών, με επιτάχυνση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, την οικονομία, το δημόσιο, με πληρωμή των οφειλών του κράτους, με ρύθμιση των κόκκινων δανείων,για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις επενδύσεων και ανάπτυξης.
Μεταρρυθμιστές – λαϊκιστές είναι ο νέος διπολισμός. Ο καθένας μας ας διαλέξει υπεύθυνα ποιους θα εμπιστευτεί….