Η… βολική κυβερνητική κρίση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Η τελευταία σκηνή του σεναρίου, μιας ταινίας λαϊκιστών, ιδεοληπτικών και καιροσκόπων…

Όλοι έχουμε απολαύσει την απαράμιλλη Ρένα Βλαχοπούλου στην τελευταία σκηνή της ταινίας «Φωνάζει ο κλέφτης», η οποία, προκειμένου να πει στον σύζυγό της , Διονύση Παπαγιαννόπουλο, πως ο κλέφτης της εταιρείας του είναι ο ίδιος της ο αδελφός και να βγει …αλώβητη, συνεργάζεται με τον γιατρό της και του λέει : «γιατρέ μου, άκου να δεις, έχω ανάγκη από μια καρδιακή κρίση, που θα κρατήσει αυτή τη φορά μισή ώρα!». Του ζητάει δηλαδή, όταν αυτή υποδυθεί ότι έχει καρδιακή προσβολή, αυτός να καθυστερήσει να έρθει και όταν έρθει να διαγνώσει, τάχα μου, την προσβολή.

Το σενάριο της ταινίας αυτής μου έρχεται συνεχώς στο μυαλό αυτές τις ημέρες,κατά τις οποίες, παρακολουθούμε όλοι μας τις σκηνές «ακραίας διφωνίας» και «αντισυστημικής τακτικής», «αλληλοκατηγοριών» και «μακεδονικού πατριωτισμού», που εκτυλίσσονται ανάμεσα στους δύο συγκυβερνήτες μας, τον Πάνο Καμένο και τον Αλέξη Τσίπρα. Όσο βλέπουμε να εξελίσσεται δηλαδή μια «κρίση» στην κυβέρνηση. «Κρίση» που μοιάζει να έχει ξεφύγει από τα όρια, αφού υπουργοί αλληλοκατηγορούνται και ακυρώνονται δημοσίως, εξευτελίζοντας διαρκώς τη χώρα,ενώ ο Πρωθυπουργός προσπαθεί εναγωνίως να διαμορφώσει μια άλλη πλειοψηφία στη Βουλή με στελέχη του Καμένου, χωρίς τον Καμένο, την ίδια ώρα που συναντιέται μαζί του μυστικά σε…λέσχη αξιωματικών,υποτίθεται για να υπάρξει εκεχειρία μεταξύ τους! Οι μόνοι που χαίρονται με όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν είναι τα κομματικά ακροατήρια του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ μιας και ενθυμούνται οι μεν ότι είναι «αριστεροί ιδεολόγοι», που τους χωρίζει άβυσσος από τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ, οι δε ότι είναι «πατριώτες ιδεολόγοι». Αμφότεροι οι συγκυβερνήτες μας, ανά πάσα στιγμή, μπορούν να εκμεταλλευτούν την «κρίση» και να οδηγήσουν την χώρα σε εκλογές, κεφαλαιοποιώντας ο καθένας ό,τι τον βολεύει. Ο μεν τον αριστερισμό, ο δε το Σκοπιανό.

Με τούτα και με εκείνα ο καιρός περνά και οι δυο συγκυβερνήτες είναι κολλημένοι στις καρέκλες της εξουσίας, γεγονός που τους επιτρέπει να διορίζουν ημετέρους στο Δημόσιο, να χαράσσουν εκπαιδευτική πολιτική με γνώμονα, όχι την αριστεία και την κοινωνική κινητικότητα, αλλά τις μικροδιευθετήσεις συνδικαλιστικών συμφερόντων και, το χειρότερο, να προσπαθούν εξόφθαλμα να χειραγωγήσουν την Δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές, δημιουργώντας μια κατάσταση στο κράτος που μοιάζει , τολμώ να πω, με καθεστώς τύπου «Ορμπάν». Αυτό εξηγεί και γιατί σύσσωμος ο φιλοκυβερνητικός τύπος αναδεικνύει με τα πρωτοσέλιδα του τους «καυγάδες».

Με λίγα λόγια, αυτό που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες και που μοιάζει με «κυβερνητική κρίση», δεν είναι παρά η τελευταία σκηνή του σεναρίου, μιας ταινίας λαϊκιστών, ιδεοληπτικών και καιροσκόπων, που σε λίγο, ευτυχώς, τελειώνει. Οι εκλογές και η ισχυρή εντολή που θα λάβει η Νέα Δημοκρατία από τους πολίτες, θα ανοίξουν τον δρόμο στην ανάπτυξη και στην εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος για τα παιδιά μας.